NIEUWSARCHIEF

Je hebt een derby en daar hoort best was gekkigheid bij. Maar in ons naburige dorp Maasland dachten de MVV’27-supporters dat ze VDL-doelman Kemal Fakili een beetje gek konden maken met een paar fakkels en alle wc-rollen van de Albert Heijn aan de Huis Te Veldelaan. Kemal hield keurig de nul uit tegen MVV'27: 0-0.

Tja, die opgewonden fans van MVV weten natuurlijk niet dat Kemal de hel van het Ataturk-stadion en het Ali Sami Yen Spor-stadion gewend is, waar zijn club Galatasaray wedstrijden op leven en dood afwerkt tegen de grootste rivalen. Dan zijn een paar wc-rolletjes en een rooie rookbom kinderspel. 

Sterker het inspireerde Kemal alleen maar om tegen de MVV’ers een van zijn beste partijen van dit seizoen te spelen. En dat deed hij samen met de verdedigend ijzersterke Mustafa Kaya, die ook al 100 x de hel van Fener in het Sukru Saracoglu-stadion heeft meegemaakt. Onze routinier knipperde niet eens met zijn ogen als hij achterin een klusje moest opknappen in deze derby.

Poeljes een versterking 

Wat ook mooi was is dat daar achterin nog aardige VDL’er rondliep. Michael Poeljes kwam VDL in de winterstop versterken en een versterking is hij zeker. Poeljes kan je ook wel om een boodschap sturen in een beetje verhitte derby. Die denkt op zulke momenten: ‘nou, laat allemaal maar zien wat je kan, ik ben er niet van onder de indruk…’

Dat is precies de mentaliteit die VDL-trainer Henk Salari graag ziet in zijn selectie, die verder best wat jonge jongens telt. Salari kon ook nog eens niet in de basis beginnen met een van zijn beste spelbepalers, Chris van Eijk, omdat die net een paar weken vakantie achter de rug had.

Fred van Maaswaal vol routine

En als je in een derby dan toch wat olie op het vuur wil gooien, moet je dat als MVV zijnde niet doen bij iemand die beter dan wie ook het sfeertje van een derby kent. Fred van Maaswaal heeft zowel de kleedkamer van MVV gekend in zijn carriere als die van VDL. Dus om onze Fred – ja hij is nu weer van ons – nou een beetje op te naaien of hard aan te pakken is natuurlijk niet zo’n goed idee. Oud-speler Hakan Copur, die als MVV’er langs de kant stond maar vroeger ook nog in het blauw-wit van VDL uitkwam, maakte een slechte beurt bij zijn vroegere club door spelers van MVV op te roepen tot harder spel.

Rood voor trainer en speler MVV'27 

De routine en klasse van Fred kwam aardig tot uiting in de wedstrijd. Aan het eind van de rit kwam hij ongeschonden uit de strijd en was bij de tegenstander de oververhitte coach Marcel van Wieren en een wisselspeler met rood weggestuurd. Die kwamen als dolle stieren het veld in bij een opstootje na de zoveelste aanslag op de benen van Fred.

Briljante jonge scheidsrechter 

Scheidsrechter Yoran Pekaar (begin 20 nog! en hierboven op de foto van de WOS) liet zien waarom hij als een groot talent in het amateurvoetbal wordt beschouwd. Pekaar bleef de rust zelve, oordeelde keurig naar wat hij zelf had gezien en liet zich niet meeslepen in de dramatiek van een dorpse derby. Zoals hij het hoofd koel hield, daar kunnen heel wat oudere arbiters nog wat van leren.

En als je zo'n derby dan toch een beetje een bijzondere wedstrijd wil noemen dan moet je het Europese principe hanteren. In de uitwedstrijd een gelijkspel is dan een prima resultaat. Kan er thuis een mooi resultaat worden geboekt...

En als je zo'n derby dan toch een beetje een bijzondere wedstrijd wil noemen dan moet je het Europese principe hanteren. In de uitwedstrijd een gelijkspel is dan een prima resultaat. Kan er thuis een mooi resultaat worden geboekt...

 ‘Een voorbeeld als vader en vrijwilliger in onze vereniging’  

Met groot verdriet moeten wij bekend maken dat is overleden de geweldige man en vader Arthur Beekenkamp (51), die tevens een briljante elftalleider en super-vrijwilliger was binnen onze voetbalvereniging VDL.

 Arthur was de geliefde echtgenoot van Petra en vader van onze jeugdspeler Dustin en van de twee dochters Elaine en Manouk.

 Nu telt onze vereniging veel vrijwilligers en veel geliefde mensen. Maar er is een reden waarom Arthur een man is die het verdient om op deze plek, een paar dagen na zijn overlijden, nog de schijnwerpers verdient. Sommige mensen zijn onopvallend opvallend. Of andersom, zo u wilt.

Arthur was een man wars van aandacht, maar die wel altijd een glimlach op het gelaat had en loyaal was in alles wat hij deed voor anderen en voor onze club. Voor het team waarin zijn zoon Dustin speelt, voor zijn dochters en voor zijn complete gezin met Petra als warm hart van dit gezin.

Toen hij jaren geleden bij onze vereniging kwam met Dustin was hij van meet af aan betrokken. Niet zomaar een vader die langs de lijn kritiek leverde of louter toekeek, nee hij wilde wat doen. Hij zorgde seizoenen lang voor een goede begeleiding van alle jongens, was een baken van rust en had een goed stel hersens waarmee hij creatief oplossingen vond voor kleine en grote probleempjes. Zulke vrijwilligers vormen in alle stilte de olie waardoor vele radertjes draaien.

VRIENDENELFTAL 7 TEGEN 7

Tegelijkertijd hield hij van gezelligheid en pret. Arthur zocht een stukje ontspanning op vrijdagavond bij het 7 tegen7 voetbal met een vaste club ‘zomeravond-voetballers’, die zelfs in de winter aan zomeravondvoetbal deden… Die mannen waren ook zijn voetbalvrienden, die op het moment dat hij ziek werd ook een boottocht organiseerden op vrijdagavond. Een best wel historisch boottripje werd dat, met tal van bootjes en waarbij niet iedereen helemaal droog en nuchter huiswaarts keerde in het donker. Maar dat avondje verdiende Arthur in de ogen van al zijn vrienden dubbel en dwars.

Gesteund door alles en iedereen, maar bovenal door zijn Petra, ging hij de afgelopen jaren een zwaar traject in nadat een ernstige ziekte bij hem was vastgesteld. Daarin was grote bewondering voor zijn moed en incasseringsvermogen. Een loodzware tijd voor hem zelf, maar ook voor zijn hele gezin.

Zweven tussen hoop en vrees is het zwaarste wat er is. Arthur bleek een strijder, een heel dappere strijder. Eentje die er voor zijn gezin wilde blijven, maar twee weken geleden kwam de boodschap van doktoren dat hij uitbehandeld was. Vrijdag bleek hij in zijn slaap nog vrij plotseling te zijn overleden, zo moest Petra bekend maken.

Arthur was in zijn werkzame leven een kundig projectleider met het wereldwijd opererende bedrijf Hochtief, dat de allergrootste infrastructuur-projecten aanlegde van Australië tot Zuid-Amerika en in Europa. Voor zijn werk verbleven de Beekenkampjes ooit lange tijd op Sint Maarten, een plek die ze twee jaar geleden nog bezochten. Daar is ook de foto genomen van het gezin, recht voor het huis waarin zij destijds woonden.

Arthur was een beer van een vent, een kerel die onverslaanbaar leek en zowel mentaal als fysiek altijd sterk oogde. Als vader en als vrijwilliger mag hij een voorbeeld zijn voor velen. Elaine, Manouk en Dustin mogen hun hele leven trots zijn op zo’n vader.

'ALTIJD FIJN GEHAD BIJ VDL'

We sluiten af met de mooie woorden van Petra die ons dit weekeinde vertelde dat Arthur ,,het altijd zo fijn heeft gehad bij VDL en het fantastisch vond om leider te zijn van het team waarin Dustin voetbalde. Ook al die vrijdagavonden waarop hij zelf voetbalde met zijn voetbalmaatjes van 7 tegen 7 vond hij schitterend.’’

En laten we zijn enorme inzet niet vergeten bij alle grote Robin van Persie toernooien op ons complex. Dagenlang liep hij als vrijwilliger de benen uit zijn lijf. Een selfie met Robin van Persie leidde nog tot grote hilariteit, omdat vervolgens meer dan 100 man op de foto wilden… Niet met Robin maar met Arthur!!!

Zaterdagmiddag speelde het elftal van Dustin (zie foto onder) met rouwbanden om en werd heel respectvol voor de aftrap van de wedstrijd tegen Concordia een minuut stilte gehouden. Alle spelers leven mee met hun ploeggenoot Dustin en met zijn zussen en moeder, omdat iedereen in het elftal weet waar Arthur voor stond.

De familie laat weten dat Artur thuis is, waar het gezin de laatste dagen afscheid van hem kan nemen.

,,Afscheid van onze fantastische man en vader. Met zijn humor en vrolijke blik op het leven laat hij een enorme leegte achter. Fijn om te weten dat jullie aan ons denken’’, laten Petra, Elaine, Manouk en Dustin weten.

Lieve familie Beekenkamp, andersom laten wij jullie weten dat de hele vereniging VDL aan jullie denkt en achter jullie staat. We leven met jullie mee en zijn trots dat wij met z’n allen Arthur zoveel jaren in ons midden hebben mogen hebben.

Schiedamse coach gaat tiende seizoen in bij Maassluise club

VDL is er trots op dat trainer-coach Dennis de Vette andermaal een jaar langer verbonden blijft aan onze club. De geboren Schiedammer, die een groot deel van zijn actieve carrière voor Vlaardingse clubs uitkwam maar toch echt uit Schiedam komt en daar weer woont, gaat zijn tiende seizoen in bij onze blauw-witte vereniging.

Dat zegt iets over zijn loyaliteit, maar ook over het feit dat Dennis zich thuis voelt in een warme, sociale omgeving. Want in de vereniging VDL kan hij door het werken met de selectie niet alleen zijn sportieve ambities kwijt, maar heeft hij zowel binnen de begeleidingsstaf als onder de vele spelers die hem op handen dragen, ook een enorme waardering gekregen.

Andersom verstaat Dennis de kunst om ook spelers een goed gevoel te geven. De voormalige verdediger van onder meer SVV en VFC is empathisch, heeft verstand van voetbal en heeft oog voor de mens achter de voetballer.

Dennis heeft in al die seizoenen heel wat spelers voorbij zien komen, maar een mooi moment van afgelopen zaterdag onderstreept eigenlijk de bovenstaande zinnen. ,,Ik kwam zaterdag de kantine binnen en daar zag ik opeens na een paar jaar Stefan Stad weer. Die was echt lang niet bij de club geweest. Een jongen die ooit bij mij in het tweede kwam spelen en die volgens sommigen niet altijd de makkelijkste was. Maar ik bouwde juist een geweldige band op met hem. Toen hij me weer zag in de kantine, stapte hij direct op mij af en volgde een warme omhelzing. Als een speler zo reageert, zegt mij dat veel.’’

Diezelfde warmte stralen ook mannen als John Bekker, Melvin Louwen, Mustafa Kaya, Ruud Bos, Bas van Altena en andere spelers uit naar hem. En andersom.

Dennis: ,,Het is zo mooi dat we met elkaar zoveel mooie dingen hebben beleefd. Alles hebben we met elkaar bereikt. Vanuit een bepaalde visie is er gepresteerd en wat ik zo mooi vind is dat we het voor 85 procent met echte VDL-jongens hebben gedaan.’’

AANBIEDINGEN ANDERE CLUBS

Voor zo’n trainer staan ook andere clubs in de rij. En het was misschien al de vierde keer dat zijn oude vereniging VFC in september bij hem aanklopte. De Vlaardingse club deed hem een aardige aanbieding en heel even twijfelde de rechterhand van hoofdtrainer Henk Salari. ,,Er sprak waardering uit die aanbieding, ze toonden met hun selectie ook ambitie, maar uiteindelijk heb ik er voor gekozen om bij VDL te blijven. Omdat deze club met de mensen in alle opzichten het beste bij mij past. Hier heb ik het naar mijn zin.’’

Dennis legt uit dat VDL voor hem meer is dan een plek waar hij zijn wedstrijden coacht of trainingen geeft. ,,Het gaat ook om het sociale. Voetbal is je uitlaatklep. Dat ga je heel erg beseffen tijdens zo’n coronapandemie. Het is allemaal niet zo ingewikkeld of moeilijk. Na een wedstrijd staan wij met de staf en wat spelers even in de massageruimte bij Henny Brinkman. Dat is een uniek moment van de week en dat sociale, die verbondenheid met elkaar, is wat ik enorm miste tijdens de lockdownmaanden. Het is een vorm van gezelligheid met elkaar die het zo mooi maakt bij een club.’’

BAND MET SALARI

Daar komt bij dat zijn samenwerking met coach Henk Salari ook geweldig is. De oud-profvoetballer laat Dennis in zijn waarde en dat wordt op prijs gesteld. ,,Ik ben er niet om de pionnen neer te zetten. Henk geeft vaak een deel van de groep of training aan mij, bij een wedstrijdbespreking krijg ik ook de gelegenheid dingen in te brengen.’’

Ze hebben allebei een vergelijkbaar karakter. Salari noch De Vette heeft de drang om op de voorgrond te treden. Ze observeren goed maar trappen wel op het juiste moment op het gaspedaal of de rem in een groep.

Dennis glimlacht en zegt dat wel te herkennen. ,,Ja, wij zitten niet zo op publiciteit te azen. We hechten waarde aan een goede sfeer en fijn omgaan met de spelersgroep en de staf.’’

Op de vraag of ze een lange historie hebben, komt Dennis met een opmerkelijke onthulling. ,,Ja, eigenlijk hebben we dezelfde roots. We komen allebei uit Schiedam en hebben elkaar leren kennen bij SVV.’’

 WIM JANSEN

,,Ik werd als jeugdspeler op een open dag van de toenmalige profclub SVV uitgekozen door Wim Jansen, die technisch directeur en trainer was. Wim Jansen was nog 1 jaar mijn trainer en ik heb drie jaar daar gespeeld, toen ik naar Sparta ging. Later keerde ik in de A-junioren terug bij SVV en toen liet Henk Salari, die inmiddels trainer was van SVV  mij debuteren in het eerste elftal. Speelde ik achterin samen met Herman Zoetmulder. Dat was in 1997 geloof ik.’’

Salari vroeg Dennis daarna nog enkele keren om bij andere ploegen, waar hij trainer werd, te komen voetballen. De verdediger bleef in de Waterweg-regio, maar nu zijn ze al vijf seizoenen samen als coaches bij VDL en dat gaat formidabel.

Saillant detail is dat ze sinds vier jaar ook nog eens dicht bij elkaar wonen. Dennis, lachend: ,,Ja, het komt vaak genoeg voor dat Henk en ik achter elkaar naar huis rijden, de laatste 300 meter gaat de een de hoek om naar zijn eigen huis en de ander rechtdoor, haha.’’

Inmiddels heeft Dennis, die getrouwd is met Sandy, ook een dochter (zie foto onder) die voetbalt en voor haar maakt hij ook graag tijd vrij. ,,Ze voetbalt bij Kethel Spaland omdat dit dicht in de buurt is voor haar. Ik geniet er ook van om tijd met haar door te brengen.’’

BELANGRIJKE MEDEDELINGEN VOOR AL ONZE LEDEN EN BEZOEKERS:

Na de persconferentie van premier Mark Rutte en het OMT is iedereen vanaf vandaag weer welkom langs de lijn en in de kantine

Kom dus gezellig naar de club voor een bakkie, een heerlijk broodje of een soepie!

Zaterdag staan er 16 thuiswedstrijden op het programma en het zal weer gezellig drukker worden. Je kunt je dus ook weer inschrijven voor de bardiensten in de komende weken en we zullen alle hulp nodig hebben.

Denk aan je verplichte vrijwilligerstaken die ieder lid (of ouder van een lid) gedurende het seizoen moet invullen. Pak je punten mee en draag bij aan de gezelligheid en het plezier voor alle jeugd en senioren.

REGELS VOOR SPELENDE LEDEN:

- Geen QR code nodig om te sporten in de buitenlucht

- Boven 18 jaar kun je plaatsnemen in kantine met QR code op je telefoon

- Tot 18 jaar geen verplichting om QR code te hebben/tonen

REGELS VOOR BEZOEKERS:

- Aan tafel zitten in kantine en op terras mogelijk.

- in kantine zitten wel QR code op je telefoon nodig.

- zonder QR code kantine ook bereikbaar, maar dan voor afhalen van drank of eten (niet voor zitten aan tafel)

VDL en trainer Henk Salari hebben samen een akkoord bereikt over wederom een verlenging van het contract dat de Schiedamse oud-profvoetballer bij onze Maassluise club heeft. Het wordt het vijfde seizoen aan de Sportlaan voor beide partijen!

Het is het beste bewijs van de goede samenwerking tussen de coach, die zeer goed in de groep en de rest van de trainersstaf ligt, en de hele vereniging. Want Henk valt binnen heel VDL al jaren goed in de smaak. Hij is een ‘mensen-mens’ en dat is eigenlijk de mooiste omschrijving voor een oefenmeester in het amateurvoetbal, die voor presteren gaat maar toch oog heeft voor de mens achter iedere speler en achter iedere vrijwilliger.

Of het nu het verlies van Gré van der Sluis, onze stille kracht decennialang in de keuken en de bestuurskamer is, of het afscheid van onze barkeeper Frank van Dijk, Henk kende ze allemaal goed en had voor iedereen een warm woord klaar. Dat tekent de loyaliteit en de interesse van een man die in zijn actieve carrière bekend stond als een keiharde verdediger in het betaalde voetbal en die menige spits het leven zuur maakte.

AMBITIEUS

Maar bij ons eerste elftal gaat het natuurlijk vooral om de prestaties ook die er moeten worden geleverd. In dat opzicht is Henk nog even ambitieus en is het voor hem fijn om te constateren dat juist in deze winterperiode, waarin hij met de Technische Commissie en een afvaardiging van het bestuur om de tafel zat over zijn verbintenis, nieuwe aanwinsten voor de selectie zijn aangekondigd.

NIEUWE SPELERS 

De hele VDL-staf, met Henk voorop, is blij met de komst van Michael Poeljes (ex Excelsior M onder meer) en  doelman Bennie van der Meer (ex-Rozenburg en Oostvoorne), als mede nog enkele versterkingen die we binnenkort bekend zullen maken.

Natuurlijk zijn het voor de amateurclubs onzekere tijden, niet alleen in het voetbal maar over de hele linie. Al eerder heeft onze hoofdtrainer zich constructief opgesteld en dat geeft aan hoe hij oog heeft voor de uitdagingen waar voetbalclubs voor staan midden in de coronapandemie.

We zijn echter hoopvol dat we betere tijden tegemoet gaan en dat we samen met Henk Salari verder kunnen bouwen aan een prachtige periode en nog veel mooie sportieve tijden met onze blauw-witten.

Namens alle VDL’ers een welgemeende felicitatie Henk voor deze nieuwe contractverlenging.

De technische staf van VDL, met trainer Henk Salari uiteraard erbij, en de Technische Commissie van VDL zijn trots op de komst van voormalig 2^e divisie speler Michael Poeljes naar onze blauw-witte club.

 Poeljes gaat in januari al bij VDL aansluiten en zal ons elftal gaan versterken als middenvelder / aanvaller.

De 31-jarige, fysiek sterke speler heeft op top amateurniveau gespeeld. Hij deed dat bij Excelsior Maassluis en ook nog even bij Zwaluwen Vlaardingen. Ja, iedereen zoekt natuurlijk altijd op transfermarkt.com naar de nieuwtjes en statistieken van mooie spelers. Maar wij hoefden niet eens op die internationale site te kijken. Michael is een speler die in onze eigen stad werkte aan een mooie loopbaan en zijn eigen statistieken bij elkaar voetbalde.

TIJDELIJK GESTOPT

Poeljes stopte in de periode van de coronapandemie met voetballen. Door verschillende oorzaken kon hij zich in de coronatijd niet zo opladen als voorheen. Maar de in Maassluis woonachtige voetballer voelde dat het weer ging kriebelen en besloot het gesprek met VDL aan te gaan om hier zijn amateurloopbaan voort te zetten.

Trainer Salari beschouwt Poeljes als een welkome versterking, die met zijn ervaring en voetbalcapaciteiten VDL op een hoger niveau kan brengen. Uiteraard rekent hij ook op de inbreng van een aantal VDL-iconen in het eerste elftal, zoals Kees Ketting en Mustafa Kaya die de motivatie hebben om met aanstormende talenten een prachtige tweede seizoenshelft tegemoet te gaan.

AANSLUITING BIJ SELECTIE IN JANUARI

Poeljes zal in de komende periode aan zijn conditie werken om snel de aansluiting te vinden bij de groep. Maar hij is dus zo enthousiast dat hij in januari al volledig wil aansluiten en de resterende maanden van dit seizoen speelgerechtigd zal zijn.

Namens de hele selectie heten we je van harte welkom Michael. We gaan er met elkaar wat moois van maken! We gunnen je veel speelplezier en weer heerlijke acties op het veld!

MEER TRANSFERNIEUWS

De Technische Commissie van VDL zal na de feestdagen meer ‘transfernieuws’ gaan brengen. VDL wordt door meerdere spelers in de regio gezien als een mooie club met natuurlijk ook een prachtige accommodatie en uitstekende trainingsfaciliteiten.

Voeg daarbij de steun van onze geweldige hoofdsponsoren Solutions Uitzendbureau en Verhagen Vastgoed Onderhoud, en subsponsors, alsmede de kledingsponsor Team Wear Concept die net het contract tot 2027 heeft verlengd. Dan zal het duidelijk zijn dat we in deze fase van het seizoen trots zijn op de sportieve ontwikkelingen.

Wat een geweldige opkikker voor onze hele voetbalclub! Onze trouwe kledingsponsor Team Wear Concept, het bedrijf van Feyenoord-aanvoerster Annouk Boshuizen die regelmatig in onze kantine die prachtige kledingstands neerzet en de Masita lijn voert voor alle teams, heeft het contract met VDL verlengd tot de zomer van 2027.

HELE VERENIGING PROFITEERT

Dat is een uitzonderlijk lange periode, maar daar zijn we als vereniging heel blij mee omdat we verzekerd zullen zijn van een schitterende kledinglijn waarbij we van jong tot oud die mooie tenues kunnen dragen. En omdat we daarmee als vereniging verzekerd zijn van fijne inkomsten die de HELE vereniging ten goede komen. 

Het zijn niet de makkelijkste tijden voor amateursportclubs. Maar we proberen met z’n allen onze jeugd, onze meiden, onze senioren en onze selectie zo goed mogelijk te verzekeren van sporten en zodra het weer kan na de lockdown te zorgen voor veel wedstrijden. 

De kantine is niet meer zo vaak of zo lang open als voorheen. Dat betekent dat onze penningmeester (en eigenlijk wij dus met z’n allen) veel broodnodige eurootjes mist.

BLIJ MET ONZE VDL-PARTNERS 

Dan is het fantastisch als je in zulke tijden de ondersteuning krijg van belangrijke partners en Team Wear Concept van Annouk is zo’n partner, net als onze hoofdsponsors Solutions Uitzendbureau en Verhagen Vastgoed Onderhoud, en al onze andere sponsors. 

Annouk, die deze zondag met Feyenoord in Amsterdam de topper tegen de Ajax vrouwen 1 speelde terwijl in De Kuip de mannen Klassieker plaats had, tekende het nieuwe contract samen met de kersverse voorzitter Ilja Groen van VDL.

In de showroom van Team Wear Concept kreeg de VDL-voorzitter een mooie rondleiding en uiteraard ging hij met Annouk op de foto voor de officiële ondertekening.

VERKOOPDAG NA WINTERSTOP

Goed nieuws ook voor alle ouders, de jeugd en al onze leden: Team Wear komt na de winterstop weer naar ons complex voor een grote verkoopdag met mooie pakketten (complete tenue prijzen, trainingspakken etc.) en de gewone losse sportkleding van Masita.

Het zal onze leden wellicht niet verbazen dat het bestuur van VDL heeft moeten besluiten om de algemene ledenvergadering van VDL, die zou worden gehouden op 13 december a.s., tot nader order uit te stellen.

Hetzelfde geldt voor de Nieuwjaarsreceptie, die op 15 januari in het nieuwe jaar zou worden gehouden.

De grote beperkingen die er zijn om binnen sportverenigingen, net als in de horeca, grote groepen te kunnen verwelkomen en gelet op de nog aanhoudende cijfers van het RIVM m.b.t. corona-positief getesten, hebben VDL doen besluiten om beide bijeenkomsten nu niet door te laten gaan. 

We zullen als vereniging de eerstvolgende gelegenheid gebruiken om wel weer live met elkaar de ledenvergadering te organiseren en een goede nieuwjaarsbijeenkomst te houden.

Het zijn best pittige tijden voor iedereen, mede door de beperkingen op het gebied van trainen voor iedereen en het spelen van wedstrijden voor met name het eerste elftal. Toch moeten we ons nog even schikken naar de maatregelen van onze regering en respecteren we de behoefte om veiligheid voor iedereen te creëren.

AFKOMSTIG UIT EEN ECHTE VOETBALFAMILIE, VADER BERT GROEN WAS KEEPER VAN VDL 1 

Met trots deelt het bestuur van VDL mede dat de vereniging in de persoon van Ilja Groen, een succesvolle ondernemer die met zijn bedrijf in brandveiligheid in Maassluis is gevestigd, een nieuwe voorzitter heeft gevonden. Groen treedt met onmiddellijke ingang in functie en zijn benoeming zal tijdens de aankomende algemene ledenvergadering (13 december a.s.) officieel worden.

Ilja Groen volgt Arie Herlaar op, die door privé-omstandigheden eerder dit seizoen genoodzaakt was zijn taak neer te leggen. VDL prijst zich gelukkig dat met een enthousiaste en geslaagde, redelijk jonge ondernemer de vereniging op een cruciale plek in de organisatie wordt versterkt.

Om iedereen meteen maar een indruk te geven wie Ilja Groen precies is, zijn we na de verkennende gesprekken bij hem aangeschoven voor een interview. Daarmee schetsen we waarschijnlijk het beste beeld.

Velen kennen jou binnen de club al als een trouwe sponsor én een warme supporter.

Ilja Groen: ,,Ik kom al jaren graag naar de club bij de wedstrijden van het eerste elftal, bij evenementen en bij bijzondere dagen. Er is een warme band ontstaan en met ons bedrijf hebben we in de voorbije jaren met plezier de club en de jeugd financieel ondersteund.’’

Daarvoor heb je nooit veel terug willen zien of reclame gevraagd?

,,De ene sponsor investeert en zoekt naamsbekendheid. Ik vond het vooral belangrijk dat er iets goeds met onze bijdrage gebeurde. Ik heb de vereniging ook de vrijheid gegeven om het goed te besteden. Soms kochten ze allemaal nieuwe jassen voor de jeugdtrainers. Daarna werd ik netjes op de hoogte gebracht van wat er met het geld was gebeurd.’’

Je zegt ‘ons bedrijf’, als jet het over Groen & Remmerswaal hebt. Kun je dat uitleggen?

,,Niet iedereen weet misschien dat Raymond Remmerswaal en ik jaren geleden een bedrijf zijn gestart dat zich op brandveiligheid richt. Ray en ik werkten allebei voor een baas, Ray was bedrijfsleider en ik projectleider. Wij wilden geen aandelen in de zaak en zijn toen voor ons zelf begonnen. Dat werd dus Groen & Remmerswaal.’’

Aan dit verhaal zit een heel trieste wending.

,,We waren net een paar jaar aan de slag toen Ray in 2016 ernstig ziek werd. Bij hem werd alvleesklierkanker geconstateerd en dat is helaas een ziekte die nog niet te genezen is. We wisten al vrij snel dat het een heel moeilijke weg zou worden, die hij opging. Iedereen kent de acties van Support Casper voor professor Casper van Eijck, die ook Ray behandelde. Met immunotherapie zijn in Duitsland nog pogingen gedaan, maar uiteindelijk heeft Ray de strijd verloren. Ray was natuurlijk ook een VDL’er, speelde nog in het eerste elftal vroeger en nu speelt daar zijn zoon Rodney in. Rodney heeft de rol van zijn vader overgenomen in het bedrijf. Vandaar dat we zeggen ‘ons bedrijf’. We doen het nog steeds samen.’’

Ben je altijd een ondernemer geweest?

,,Van school af ben ik de bouw in gegaan. Ik was gewend te werken met mijn handen, maar wilde ook graag mijn hersens gebruiken. Ik ben meer avondopleidingen gaan doen, heb mij eerst opgewerkt in de bedrijven waar ik werkte, van assistent-projectleider, tot projectleider, bedrijfsleider en uiteindelijk mijn eigen zaak. het begon in 2014 en we zijn nu ruim acht jaar verder.’’

Je hebt een mooi bedrijf opgebouwd maar is het altijd zo voorspoedig gegaan?

,,Het jaar 2016 was een heel zwaar jaar. Je zult begrijpen waarom. De ziekte van Ray zette alles op zijn kop en had een grote impact op de prestaties en resultaten van het bedrijf. We hebben dat jaar financieel een verlies geleden, maar afgezien daarvan is het heel goed gegaan. We vormen een hartstikke gezond bedrijf.’’

Waar werkt Groen & Remmerswaal in het land en wat zijn de kernactiviteiten?

,,Wij maken brandcompartimenten in scholen, appartementen, zorginstellingen, woonhuizen. Het komt er op neer dat wij ervoor zorgen dat als ergens brand uitbreekt, die brand niet doorslaat naar andere ruimtes of appartementen, of in elk geval een hele tijd vertraagt. Je kunt je voorstellen dat via mechanische ventilatie en meterkasten die door schachten van gebouwen lopen, vuur altijd kan doorslaan. Wij hebben daar oplossingen voor.

We werken in het hele land.’’ Groen glimlacht en voegt toe: ,,Saillant genoeg werken we nog niet zoveel in Maassluis en omgeving. We hebben wel de hele Merellaan gedaan, maar verder zitten we in alle delen van de randstad en boven Amsterdam, tot in de kop van Noord-Holland toe. Maar we zijn zeker ook graag in de buurt actief.’’

Hoe ziet de orderportefeuille voor het komend jaar eruit?

,,Heel goed. We zijn bezig in een groot hotel in Amsterdam, doen 378 appartementen in Diemen, werken aan 600 appartementen in Den Haag, aan de Haagse Hogeschool, meerdere projecten in Rotterdam komen eraan.’’

Waarom ben je bereid naast zo’n mooi bedrijf tijd en energie te besteden aan de voetbalclub VDL?

,,Ik vind VDL een prachtige vereniging en we moeten met z’n allen zo’n mooi club bloeiend houden. VDL is enorm gegroeid in de loop der jaren, er ligt een prachtig complex maar niets gaat vanzelf. Als veel mensen een taak op zich nemen, kunnen we met z’n allen heel veel voor elkaar krijgen en die club nog heel veel jaren laten floreren. Ook het eerste elftal kan steun gebruiken, daar moet aanvulling komen en ik wil graag met de speler om de tafel zitten om over de sportieve toekomst te filosoferen. Ook daar hoop ik dat we het met elkaar kunnen doen. Dat is ook mijn boodschap aan Rodney eerder geweest al.’’

Je komt zelf uit een mooie voetbalfamilie, hè? Neem ons maar eens even mee!

Lachend: ,,Mijn vader was natuurlijk Bert Groen, die heeft in de jaren zeventig in zowel het eerste elftal van zondag als zaterdag gekeept. VDL had toen nog een zaterdag- en zondagafdeling. Jaren later verhuisde hij naar De Hollandiaan in Vlaardingen en daar heeft hij nog tot zijn 42 jaar in het eerste gekeept.

Zelf keepte ik in de jeugdselecties van Spijkenisse en daar heb ik ook veel plezier aan beleefd. Toen ik naar Maassluis kwam, ben ik bij het vriendenelftal op zondagochtend bij VDL gaan spelen in de senioren. Dat was een, laat ik het zeggen, heel bijzonder elftal met mannen als Gerard Tousain, Ger Hollaar, John van Hoeven. Ik vergeet nooit de eerste donderdagavond dat ik met mijn tas op het veld stond voor de training. Er was niemand! Toen ik navraag deed waar iedereen was, zeiden ze: wij trainen nooit! Dat was al opmerkelijk. Maar bij de wedstrijden vroeg ik me helemaal af waar ik terecht was gekomen. Janus vd Meijde was de coach of elftalleider, maar die kon nauwelijks op een barkruk of stoel zitten. Die ging honderd keer op de staaldraad tussen de witte paaltjes langs het veld zitten. En daar kukelde hij dan weer achterover van af. De etentjes met dat elftal en met Janus waren ook een belevenis. En toch begon ik het heel gezellig te vinden.’’

Maar er zijn nog meer ‘Groenen’ in de club VDL toch?

,,Mijn oom Jan Groen was ook keeper zijn halve leven bij VDL. Zijn zoon Danny kennen we hier ook, eigenaar van café de Dijk, zijn dochter Desiré zit in het bestuur van VDL en is een echte verenigingsvrouw. Zij heeft ook weer twee voetballende zonen, dan heb ik nog de neven Julian, Dean en Stijn, die ook bij VDL spelen.’’

Dus alleen je vrouw Tamara Booster en dochter Guusje (9) voetballen niet?

,,Guusje zit op paardrijden en dat vindt ze hartstikke leuk. Tamara komt uit de Maassluise schoenmakersfamilie van ‘opa Jan Booster’. Tamara werkt ook in ons bedrijf, zij verzorgt de hele backoffice en administratie.’’

Nog een paar kortjes, Ilja:

Favoriete vakantie: ,,De hele zuidkust van Frankrijk. Ik ben overal al geweest. Frejus, San Rafael, heerlijke plekken voor de zomervakantie.’’

Lekkerste eten: ,,Bij bijna alle horecazaken in Maassluis. Ik ben een liefhebber van onze eigen, lokale zaken. Ik ga graag een hapje eten bij verschillende restaurants of bistro’s in het dorp of langs de haven.’’

Vrije tijd: ,,Het liefst bezoek ik in het weekeinde even het oude centrum van ons stadje. Als ik daar loop voel ik de gezelligheid en zie ik de oude garde weer zitten op de marktbrug. Dat is toch een beetje Maassluis.’’

Favoriete club: ,,Feyenoord. Dat is niet moeilijk. Ik ben alleen niet zo fanatiek als Rodney, die reist de club in heel Europa achterna.’’

Waar zie je jezelf over tien jaar? ,,Nog steeds werkend in dit bedrijf. Wel met de hoop dat Rodney en Julian dan wat verder in het bedrijf zitten. We hebben wat moois opgebouwd en het is leuk als dat zo goed blijft gaan. Ik voel niet de drang om heel groot te worden met het bedrijf. Het is fijn als je met een goede ploeg mensen kunt werken. Groter is niet altijd beter. In deze bedrijfstak gaat het om strenge eisen en certificeringen. Dus ik wil kwaliteit leveren op elke plek. Brandveiligheid gaat om mensenlevens. Het is lastig genoeg om kwaliteitspersoneel te werven, dus ik werk graag met de goede mensen die we hebben.’’

Het zijn soms de kleine dingen die de meeste emotie met zich meedragen. Onze mannen van de accommodatiecommissie, die toppers die elke week al vele jaren lang zo trouw ons complex in prachtige staat houden, hebben afgelopen week aandacht geschonken aan het opknappen van een fraaie inscriptie in onze tribune bij het hoofdveld.

Een tribune die bijna een halve eeuw geleden werd gebouwd en waarvoor de eerste steen destijds werd gelegd door de toen 5-jarige Isabella Marina van der Maarel, in haar leven bekend als Marina. Zoals u ziet op de inscriptie had dat moment plaats op 18 april 1973.

Marina was de dochter van VDL’er Teunis van der Maarel, die weer afkomstig was uit een echte Maassluise, blauw-witte familie.

Marina zou de moeder worden van drie geweldige zonen, Patrick (29), Stephen en Robin (beiden 26), die zij kreeg met Gerard. Zo’n drie jaar geleden verloor het gezin Tousain deze lieve vrouw en moeder na een zeer, zeer zware periode voor haar. De strijd die Marina voerde kon ze niet winnen.

Wind en regen deden de inscriptie op de zijkant van onze tribune bijna een halve eeuw lang geen goed, maar kijk eens hoe fraai onze vrijwilligers dit hebben hersteld. Marina blijft met haar naam en de inscriptie van de eerste steen voortleven in de gedachten van veel VDL’ers, maar in het bijzonder in die van Patrick, Stephen, Robin en Gerard.

Mede namens de jongens een groot woord van dank aan de mannen van de accommodatiecommissie!