NIEUWSARCHIEF

Bieden?

Stuur een bericht of app naar  +31634002468

Maassluis, 12 mei 2022

Beste leden van VDL,

 Onlangs is er een rechtszaak (bodemprocedure) geweest naar aanleiding van vermeende financiële malversaties door de oud penningmeester van Stichting Vrienden van VDL. Zie een VDL-website-artikel hierover d.d.23-7-2021.

Deze rechtszaak heeft geleid tot een minnelijke schikking. Zie het hieronder geplaatste artikel:

“Ontslagen bestuurslid Stichting Vrienden van VDL betaalt grote som geld terug”.

 Voor vragen/opmerkingen kunt u contact opnemen met de secretaris van de stichting, Leo van der Maarel 06-171 83 681.

Met vriendelijke groet,

Bestuur Stichting Vrienden van VDL

Ontslagen bestuurslid Stichting Vrienden VDL betaalt grote som geld terug

De vorig jaar door het bestuur van de Stichting Vrienden van VDL ontslagen penningmeester T. van E. heeft een schikking getroffen in de rechtszaak die de Stichting Vrienden van VDL tegen hem had aangespannen. Van E. betaalt € 50.000 aan de Stichting.

In de voorbije jaren bestonden er bij het stichtingsbestuur ernstige zorgen over financiële zaken, die niet konden worden geverifieerd omdat Van E. weigerde inzage te geven in de administratie die hij beheerde. Na maandenlange verzoeken en aanmaningen besloot de Stichting hem te ontslaan als bestuurder en een gang naar de rechter te maken.

rechtszaak

Via de advocaat  mr. J.A.M. van de Sande van de Stichting Vrienden van VDL is op donderdag 28 april tijdens de rechtszaak gesteld dat Van E. als bestuurder in de boekjaren van 2016 tot 2020 onrechtmatige financiële handelingen heeft verricht. De eis was Van E. te veroordelen om de door de stichting geleden en nog te lijden schade te vergoeden.

Van E. voerde daartegen verweer. De Stichting Vrienden van VDL, bij de rechtbank vertegenwoordigd door de bestuurders Wim Tuit en Leo van der Maarel, heeft zich bereid verklaard een schikking te treffen met de gewezen penningmeester. Daar is uitgekomen dat door Van E. aan de stichting € 50.000 wordt vergoed.

Zoals bekend ondersteunt de Stichting Vrienden van VDL als een aparte entiteit de voetbalvereniging VDL. Onder de Stichting vallen de opstallen, waaronder de nieuwbouw van de kleedkamers, bij VDL. Tevens draagt de Stichting zorg voor het onderhoud van het sportcomplex en tal van andere zaken.

Het bestuur van de voetbalvereniging hecht er waarde aan op deze plek duidelijk te vermelden dat het hier niet gaat om de penningmeester van de voetbalclub – Wilko de Groene -  die vorig jaar is afgetreden. De Groene is juist gehuldigd en benoemd tot erelid vanwege zijn voortreffelijke financiële beleid gedurende bijna twintig jaar. Voor hem bestaat niets dan lof, zoals ook tot uiting kwam bij zijn huldiging recent op het sportcomplex van VDL.

 Komende seizoen zal VDL een selectieteam starten in de nieuwe MO20 leeftijdscategorie.

Doel is om binnen 1-2 jaar een nieuw dames 1 te vormen dat op een hoger niveau actief zal zijn.

Op de maandagen 16, 23 en 30 mei (aanvang 20:00 uur, einde 21:30 uur) zullen we selectietrainingen organiseren van waaruit een team zal worden samengesteld.

Daarom zijn we op zoek naar getalenteerde meiden die geboren zijn in 2003, 2004, 2005 of 2006.

Vindt je het leuk om op een hoger niveau te voetballen en de uitdaging met ons aan te gaan, meldt je dan aan voor de selectietrainingen en stuur een DM naar vdl.meidenvoetbal of stuur een email naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken.

VDL zette deze zaterdag 7 mei zes eerste elftal-spelers in het zonnetje. Kees Ketting, Kevin van der Kraan, Mustafa Kaya, John Bekker, Melvin Louwen - beter bekend als de 'Big Five' - hebben allen 400 of meer wedstrijden voor hun club gespeeld. Daarnaast kreeg ook Rodney Remmerswaal (250 duels) een huldiging.

Geniet hier van de prachtige speech die Hans Luttikhuis voor het zestel had in het bijzijn van heel veel VDL'ers en familie van de spelers.

Chapeau Hans, en veel dank aan teammanager Martin Pleijsier, die de organisatie op zich heeft genomen. Grote klasse!

Mannen, wat hebben jullie samen veel meegemaakt.

En wij ook ....met jullie !!
Kampioen , promoties, degradaties en natuurlijk ...heel veel lol .

De 5e klasse.....man man wat een niveau!!
Periode titel tegen 7 man ...gelukkig wonnen we die !!
Kampioen werden we op een doordeweekse dag in een klein plaatsje POLSBROEK....80 km hier vandaan.
Wie weet in hemelsnaam nog waar dat ligt.?!!!
Peet van Buren , de trainer destijds .....deed wekelijks een wedstrijdbespreking van een half uur , want we moesten elke tegenstander serieus nemen.
Wij .....wij wisten toch wel dat we minimaal met 5-0 gingen winnen . We kwamen eens ... 1.5 uur van te voren aan bij een cluppie.
Een uur staan te wachten voor de kleedkamer tot er iemand kwam.. Tegenstander was één of andere "campingelftal" die een kwartier van te voren pas verzamelde . En deze moesten wij seriéus nemen ???

De trainingskampen in het buitenland .
Berlijn , SPANJE , London .
Glen en Kevin wilden ons bewust maken hoe goed wij het bij VDL hebben als amateur om te kunnen trainen .
In London.. daarentegen moet je als amateur eerst een half uur poep ruimen om vervolgens te trainen op een veld met een hellingspercentage van 20%., waarvan de doelpalen verschillende hoogtes hadden.
Typisch Engels weer...natuurlijk regen .!!!
Zeiknat en onder de blubber de bus weer in.???
Ik zag die buschauffeur al kijken ...
Geen probleem, iedereen deed zijn broek uit en zat in zijn onderbroek op een vuilnis zak.
En een lol wat we hadden !!!!

Ook het trainingskamp in Friesland waren dé hoogtepunten.
Ik weet nog goed..
We gingen de 1ste keer met de kwibus bus.
Er ging een paar kissies bier mee....je weet hoe dat gaat ...ja anders moet je niet met de KWIBUS gaan.

4 uur later bij aankomst hadden er een tiental hoge nood..
Nadat de bus stopte en zijn deurtje open deed ....vluchtten een tiental naar de eerste de beste heg in de buurt.
Ja hoor , Daar stonden ze allemaal op een rijtje .
Nou, ....Toevallig ....keek de bejaarde eigenaresse van het park door haar raam naar buiten !!!
Ik hoef jullie zeker niet te vertellen dat dit haar droommiddag was!!

Promotie naar de 2e klasse .
Wie herinnert zich niet de 28 strafschoppen.
Zo werd het al gevierd door OSV en 2 strafschoppen later .....door ons. Het lijkt wel een eeuw geleden...mannen.

Jullie zijn door de jaren steeds meer vriend van elkaar geworden. Het was echt mooi om te zien !!!
Daarom vind ik het een eer om bij jullie huldiging te zijn .
15 jaar als teammanager en de laatste tijd als een soort van illegale leider, want ik was immers gestopt.

RODNEY REMMERSWAAL

Rodney,...meer dan 250 wedstrijden in het 1ste. Ik leerde je kennen toen je 8 was .
Wel gebekt, adrem en hart op je tong.
, maar nooit brutaal hoor.

Je zat in een super team dat ...bijna nooit verloor.
Het team bestond oa, uit Toni Vilenha en Danny de Zeeuw.
Rodney heeft een winnaarsmentaliteit ...daar is niks mis mee!!
Keurig opgevoed door pa en ma Remmerswaal.
Altijd beleeft ......... totdat hij verliest
Wint Rodney ...heel keurig dank je wel scheids , goed gefloten Scheids. Maar verliest Rodney ...??? Man man ..
Ik ...was dus de scheids en de gebeten hond.
Coach.. Papa Raymond kon hem aan zijn arm trekken en zeggen ..zeg eens scheids bedankt.
maar nee hoor het kwam er niet uit ...echt niet!!
2 weken later ....scheids bedankt ., handje ...goed gefloten ...jullie raden het al ..gewonnen !!
Die winnaarsmentaliteit kwam bij Rodney goed uit .
9 jaar later op 17 jarige brak hij door in het 1ste
Zo is hij véle jaren topscorer van het 1ste geweest .
Specialiteit ...Neusje voor de goal .

Jullie kennen allemaal het verhaal van Rod .
Zijn vader was niet alleen zijn vader.... maar ook zijn maatje.
Na het overlijden van zijn Pa heeft hij een switch in zijn maatschappelijke carrière gemaakt .
Hij moest doorpakken !!
Hij heeft de plaats van zijn vader in het bedrijf ingevuld . Nu is hij de maat en compagnon van Ilja.... onze voorzitter.
En dat doet hij met verve !!
Gelukkig zit het met doorpakken en niet bij de pakken neer zitten wel goed.
Wat ik nog steeds geweldig vind Rodney ....voor een ras Feijenoorder.. Dat jouw nieuwe maat Ilja ....de voorzitter... jou een auto gaf met het kenteken 020 erin ..

Hoelang heb je er in moeten rijden, Rod ...???? 3 Jaar ?? Over doorpakken gesproken.

Rod,
Je zei..... ik blijf altijd in de schaduw staan van die andere ..
Nee Rod zéér zeker niet ..250 wedstrijden in het 1ste .. is meer dan een huldiging waard!!
250 wedstrijden in het 1ste halen de meesten niet eens.
Vanaf nu sta je in het zonnetje en dat is je meer dan gegund !!!
Je bent toppertje.

Kees , Melvin, John en Kevin.... debuut onder René Verhagen

Een tijdje geleden al ...ging het zo ....
Kevin veroverde de bal , paast hem naar John , John gaf een crosbal van links naar Melvin op rechts , die vanaf de achterlijn hem terug legde zodat kees er tegen aanliep en scoorde.
Zo simpel ging dat .....en was dat .
Hennie en ik keken elkaar dan aan en knikte ...ja 5 of 6-0..???
Samen 1600 wedstrijden , meer dan 400 elk.
Daar mogen ze in het amateur wereldje jaloers op zijn.
Nog jaloerser ...wat deze mannen meenamen .
John de goedlachse , met een gouden trap in zijn zachte linkervoet. Melvin met zijn befaamde onvermoeibare rushes.
Kees met zijn ouderwets gedreven passie voor het spelletje.
Kevin , de leuke mopperkont , maar schier onpasseerbaar.

JOHN BEKKER

John, speler van het jaar 2013-2014
John was de DJ in de kleedkamer , maar óók op de trainingskampen in Friesland .
Er stond daar in de kantine een heuse draaitafel en dan had je aan John geen kind meer..
John’s zijn favorieten ..Dire Straits en U2 passeerde de revue met zeker 120 decibel en John was hélemaal... in zijn element.

John was ook de helpende hand als het om organisatie ging.
Zo heeft John ....het trainingskamp in Berlijn mede georganiseerd.
We hebben alles gezien, omdat John de weg al wist..
John heeft ons ook geleerd om zwart te kunnen rijden in de metro.
We stapten gewoon met 40 man de metro in ....en halverwege richting een voormalig concentratiekamp, vroeg hij... al lachend aan de controleur ...zijn deze tickets niet geldig dan ??
Dat waren ze dus niet , maar omdat John zo eerlijk was en hij de Duitse controleur “betoverde” met zijn big smile, .. mochten we blijven zitten. En terug natuurlijk wederom hetzelfde ...
Zijn vader die ook jaren in de staf zit ging natuurlijk ook mee.
Hij had toen net een nieuwe heup.
We kwamen na 3 dagen door Berlijn te hebben gewandeld....op 54 km ..!!
Nou ...Die nieuwe heup van zijn vader.... was in ieder geval goed ingelopen .
Wat natuurlijk....nog steeds wekelijks te zien is in de kantine wanneer hij... of op de trompet blaast of de bezem op de muziek van Dire Straits de gitaar hanteert.
John ook jij bent een toppertje.

MELVIN LOUWEN

Melvin , speler van het jaar seizoen 2016-2017.!!
Melvin , ...is net die vogel van miep miep ... of is die vogel miep miep net Melvin ??
Hij draaft de hele wedstrijd langs die zijlijn.
Vroeger stond hij rechtsback en moest telkens 80 meter afleggen naar de achterlijn.
Toen kwam er ineens een slimme trainer die hem rechtshalf neer had gezet.
Dat scheelde al gauw zo’n 30 meter .
Mellie , zoals hij door zijn vrienden wordt genoemd , begreep het niet helemaal dat hij dan minder meters hoefde te lopen , want nou draaft hij gewoon nóg meer ......
Na zo’n 60 minuten krijgt hij een rood hoofd en dan denk je als tegenstander ...hij is klaar ....maar nee hoor ....miep miep .
Mellie is geen harde voetballer.
Dat zal hij nooit meer worden.....maar wie op het horeca toernooi goed opgelet heeft ...??
Mellie kan na 10 biertjes aardig schaven hoor .
Zijn zoontje Kay is er al jaren bij.
Ook is hij welkom in de kleedkamer tijdens de bespreking .
Wanneer de vraag van de trainer komt of hij zijn vader moet opstellen ..? Denkt hij na , kijkt naar zijn pappa en knikt met zijn hoofie en zegt .., zo loyaal als hij is naar zijn pappa toe .....ja natuurlijk ....!!
Voordeel dat Kay erbij was , dat de trainers zich moeten inhouden als het slecht gaat..
Want tieren dat kan natuurlijk niet waar een kind bij is
Mellie , buurman en óók jij bent een toppertje..

KEES KETTING

Kees, speler van het jaar seizoen 2012-2013..!! Kees,...1 zin...passie voor het spelletje.!!!
Hij leeft van de voetbal .

Slaat geen training over en háát lopen zonder bal.
Zijn ...bekende temperament ...is nodig om te winnen.
dat weet hij als geen ander. ..en daarom is zijn winnaarsmentaliteit 1 van zijn kwaliteiten.
Op trainingskampen deden we vaak een quiz.
Kees haat quizzen...
Het begon altijd met gemopper , maar uiteindelijk wilde hij wel degelijk winnen ,en kon het niet verkroppen als... hij dus niet won..
En ....dan was het natuurlijk ..de schuld ....van de quizmaster.
Ik was dus de quizmaster en wederom de gebeten hond.
Dat Kees een passie heeft voor het voetbal is duidelijk.
Vroeger reed ik vaak door de Zwaluwestraat.
Daar woonde hij als 20-er nog bij zijn ouders.
En wat verbaasde mij ....daar zag ik Kees met zijn broer Wim voetballen in dat kooitje voor de flat.
....tegen.. 10 jarigen ...
...en een zweet op zijn voorhoofd.
...en reken maar dat die 10 jarigen écht niet mochten winnen van die 2 van Ketting..
Kees is keurig opgevoed .., maar 1 ding kan ik hem na 17 jaar nog steeds niet afleren..
En dat is ..
Kees heeft namelijk de rare gewoonte al 17 jaar.. lang elke dinsdag en donderdag.. na de training en zaterdag na de wedstrijd naast zijn stoeltje een leeg blikje red bull met een bananenschil erop ,.. te laten staan .
Het mooie is... wanneer ik hem daarop aanspreek , hij beloofd het de volgende keer wél op te ruimen .
Nou kees , laat het voor de tijd dat je nog speelt ...ook maar lekker staan.
Keessie, óok jij bent een toppertje .

KEVIN VAN DER KRAAN

Kevin, speler van het jaar seizoen 2006-2007.
Kevin, ja maar ...wie hem kent ....dan begrijp je waarom ik meteen als ik aan Kevin denk..... ja maar er achteraan denk.
Dat komt van nee want ..
Begrijpen jullie het nog ??
Maakt niet uit ...Kevin en zéker ..mamma Kathy wel !!
Wat zijn vader, Glen en Jamie gemeen hebben, heeft Kevin niet . Namelijk vrijwilligerswerk..
Hij heeft daar niet zoveel mee....dat kan .....toch ?
Gelukkig heeft hij wel iets anders gemeen met hen .
Net niet te laat... of wel eens te laat komen op verzameltijd of afspraak!! Trainers werden er gek van .
Ik zag hem natuurlijk enkele keren te laat komen , maar verdedigde samen met hem dat hij er natuurlijk al was , ....maar op veld 3 stond te kijken ..
Ik wilde natuurlijk óók dat hij basis zou staan . ...te laat betekent namelijk wissel
Maar dat is natuurlijk niet het belangrijkste wat hij gebracht heeft .
Jaren centraal met Mus achterin. ( op hem kom ik later terug )
Niet te passeren duo.
Met zijn hoofd waren alle hoge ballen een prooi voor hem .
Slidings ....die waren tenminste wel op tijd. !!!
Diepte passen waren subliem.

Terug te komen op vrijwilligerswerk, want natuurlijk deed Kevin wel wat.
Wat hij leuk vond daar hielp hij wel degelijk aan mee.
Met name het trainingskamp in London met zijn broer Glen.

Hun Engels is echt niet te onderscheiden van een echte Engelsman. Perfect gewoon.
Zo ...Ook een bezoek bij de voetbalclub Millwall.

Bekend van de serie op BBC ....Hooligans.

Zo’n stadion midden in zo’n Engelse arbeiders woonwijk, smalle steegjes , waar je makkelijk als uitsupporter kan verdwalen, opgewacht kan worden en dan de tering geslagen kan worden ...
Wisten jullie dat ze bij de voetbalclub Millwall een heuse wall of fame hebben.???
Geheel in de binnenring van het stadion.
In alle stadions zijn dat actiefoto’s van beroemde voetballers die daar gespeeld hadden.
Bij Millwall niet ...dat zijn de mannen die gesneuveld zijn met supportersrellen.
Om de 10 meter een foto met en kruisje boven de foto ...400 meter lang .
Kevin ...waar bracht jij ons in hemelsnaam heen , joh ...???
Kef, ook jij bent een toppertje .

MUSTAFA KAYA

Mustafa, speler van het jaar seizoen 2002-2003 en ..2003-2004 Mustafa...onze aanvoerder...onze captain zoals Hennie hem liefkozend noemt.
500 wedstrijden is al gauw 20 jaar van 40 weken
2x trainen en 1x voetballen maakt 2400 x 2 uurtjes op het veld .
Maakt 4800 uur voor de club bezig zijn.
Als je dit verbind aan dagen zijn dit er 600.
Poe hé!!!!!!!!

Mustafa ‘s debuut , ook piepjong en wederom ook bij René Verhagen, ..was voor de 1 zijn begin van zijn carrière en voor de andere het afscheid van zijn carrière. (Hennie )
Mus ,zoals we altijd zeggen , begon als rechtsback , maar al gauw verhuisde hij naar het centrum .

Hij is nog steeds de onbetwiste aanvoerder van deze lichting en aanstormende lichting .!!!
Ooit was er een trainer die het in zijn hoofd haalde om iemand anders ineens aanvoerder te maken ...ik ben natuurlijk geen verrader maar hij kwam uit Maasland.
Deze trainer heeft het zelfs in zijn hoofd gehaald om hem aanvankelijk op de bank te zetten ..
Hoe haalde je dit überhaupt in je hoofd...????
Hoe dan ook ..de big 5 , zoals deze mannen ooit werden genoemd, hebben hem , ondanks de promotie naar de 2e klasse , terug naar Maasland gestuurd.
Oeps nou zeg ik het weer.
En ....Mustafa werd weer aanvoerder...en de rust was weder gekeerd. Mus, je bent een held voor velen....
Het respect wat je verdiend ....als je bijvoorbeeld met de Ramadan mee doet.
Nooit zien we in het veld enige verslapping in die 4 weken.
En dan hebben we het niet over als het 18 uur donker is , maar juist midzomer, wanneer het 18 uur licht is .

Als jullie begrijpen wat ik bedoel.??
Ook de bescheidenheid siert de mens Mustafa.
Hij werd voor de 3e keer gekozen als speler van het jaar , maar droeg dit aan de gehele selectie op , want in dat jaar behaalde we de dubbel. Seizoen 2009-2010.
Iedereen ...speler van het jaar ....was zijn wens ..
Wij ..als staf hebben het genoegen gehad om jou in de selectie te mogen hebben en nog steeds op 37 jarige leeftijd zien wij geen spoortje van ouderdom. Tenminste ...Qua voetbal heb ik het over .
Als ik op de voetbal Rotterdam site weer eens lees.... dat er iemand gehuldigd is met 100 wedstrijden , lach ik daarom ...wij hebben ze met 250, 400 en zelfs 500.
Je kinderen zullen straks ,op latere leeftijd pas beseffen hoe trots ze op jou zullen zijn.
Tik Google Mustafa Kaya in en ze begrijpen het ...waarom jij 600 dagen van huis weg was.
Namens alle stafleden ...
Mevr. Kaya , dank je wel , ...voor die 600 dagen ...en Mus en voor de andere mannen een diepe buiging voor jullie !!!

In deze speech voor de mannen wilde ik het niet alleen maar over hun voetbal kwaliteiten hebben .
Dat weten we na 250 ,..400 ...500 wedstrijden wel.
Maar hoe we het beleefd hebben met zijn allen....en dit was maar een topje !!

En ik ben blij dat ik het heb mee mogen maken...!!
Zo kan ik spreken voor alle stafleden van afgelopen 17 jaar

Nogmaals dank je wel , mannen !!!

Deze zaterdag 16 april zette VDL twee enorme vrijwilligers in het zonnetje, die tijdens de coronapandemie na vele jaren een punt zetten achter hun taken binnen het bestuur en de financiële commissie: Boudewijn Luttikhuis en Wilko de Groene.
De verdiensten van beide mannen voor VDL zijn groot. De club heeft daarom Wilko benoemd tot erelid en Boudewijn tot lid van verdienste.

We kunnen het afscheid van de officiële rol van beide mannen, die natuurlijk wel gewoon bij de vereniging blijven,  niet beter beschrijven dan de speech  hierbij weer te geven. Wilko en Bou werden toegesproken door onze speaker Hugo van Dongen namens het bestuur van VDL.

SPEECH 

,,Vrijwilligers maken de club.

 Dat zeggen we altijd bij deze vereniging. En nergens anders is dat zo’n waarheid als hier aan de Sportlaan, op dit prachtige complex van een bloeiende club als VDL.

Maar je hebt vrijwilligers en je hebt vrijwilligers.

De echte zijn je trouw voor vele jaren en geven voor een lange periode hun ziel en zaligheid aan de club. Dat is in het geval van deze twee mannen dus aan de hand. Laten we met de eerste beginnen.

'BOUDEWIJN ZELFDE BLOED ALS BROER HANS'

Pa en moe Luttikhuis hebben een paar goeie gasten op de wereld gezet. Want naast Boudewijn loopt er in de vereniging nog eentje rond, we zullen hem even Hans noemen, die ook weet wat clubliefde is.

Maar waar de één een man is van het sociaal-maatschappelijke, sommigen noemen hem wel eens de kofi-anan van de voetbalwereld, is de ander een kei op het gebied van centen tellen en controles houden. Maar hoe kan het ook anders als je overdag bij de Belastingen werkt, daar tellen ze de hele dag de centen van een ander.

 Maar Naast tal van andere taken, zoals leider zijn, ondersteunen bij toernooien, jeugdcommissies, barcommissie en wat al niet meer, heeft Boudewijn een eeuwigheid bij deze club gezorgd dat de financiën richting de club en richting de penningmeester voortreffelijk op orde waren. Het moeten langzamerhand honderden of duizenden avonden zijn geweest waarop Boudewijn het geld zat te tellen van alle horeca-omzetten.

En we kunnen nu wel zeggen dat we ook blij zijn dat maar weinig mensen wisten dat hij ook jarenlang met zakken geld over straat heeft gelopen. Die tijden zijn voorbij, maar als er nou 1 man beroofd had kunnen worden, was Bou het wel.

We hopen dat je richting je pensioen straks vooral je eigen geld alleen nog hoeft te tellen.

Weet in elk geval dat de deur voor jou bij deze club altijd open blijft staan en dat we je inzet, waar je ook nog zou willen bijspringen, enorm waarderen.

 En het grootste compliment maken we je voor je eerlijkheid en je warmte naar de mensen toe.

 Ook daarin blonk je uit als vrijwilliger.

 Boudewijn, je verdient een groot applaus!

'WILKO MAN MET GEVOEL VOOR SOCIALE WERELD VAN VDL'

Wilko, we hoeven maar even terug te gaan naar ruim 20 jaar geleden. VDL zag er niet zo uit als vandaag de dag. De club had financiele problemen, de club had weinig leden en de club had een complex dat aan een enorme renovatie toe was.

 Sterker zelfs, we hadden niet eens lichtmasten meer om in de avond te kunnen trainen op een veld.

 Met een aantal oer-VDL’ers ben jij toen als financiële expert toegetreden tot het bestuur. Voor een paar jaar, zal je toen hebben gedacht. Het werden een heleboel jaar, Wilko!

 Maar wat prijzen wij ons als vereniging gelukkig dat we jou met al je kennis en strenge controle van de centen al die tijd erbij hebben mogen hebben.

ja mensen, hij was streng, maar vooral in het belang van de club.

 Financieel gezien staat VDL mede dankzij jouw inbreng er al jaren weer fantastisch voor. We hebben zelfs in de corona pandemie kunnen overleven door het sterke en strakke beleid in de jaren ervoor.

 Kijk maar eens om ons heen. Zo’n fantastisch complex, waar zoveel meer leden vandaag de dag plezier aan beleven in vergelijking met 20 jaar terug, kun je alleen realiseren als er een goed financieel beleid is geweest.

 Daarnaast was je een man met gevoel voor de sociale wereld van VDL.

 Wilko, jij begreep als geen ander dat we hier te maken hebben mensen van alle rangen en standen. VDL is een familieclub voor iedereen. Jij had altijd voor iedereen een luisterend oor en dat maakte jou ook geliefd.

 Gelukkig hebben we ook gezien dat je zelf nog wel plezier kon hebben EN maken bij je eigen club.

Als de derde helft van het 7 tegen 7 toernooi begon, werd de stem en de lach van deze penningmeester altijd wat luider. Zeg maar gerust veel luider.

 We hopen die luide stem en lach nog vaak te horen in de toekomst. Want we vinden het nog steeds een feest om jou erbij te hebben.

 Dan voor je enorme inzet in al die jaren

 En ook deze man verdient een groot applaus.

Met grote ontsteltenis heeft de vereniging VDL moeten vernemen dat op nog redelijk jonge leeftijd Hjalmar van Eijk (52), de vader van onze enorm gewaardeerde en talentvolle eerste elftal-speler Chris van Eijk, is overleden.

Hjalmar van Eijk was voor vele Maassluizers een bekend gezicht, mede omdat hij geruime tijd werkzaam was in de bibliotheek van onze stad. Bij niemand gaat het leven alleen maar over een pad met rozen. Allemaal kennen we zo onze obstakels onderweg. Hjalmar was een man met het hart op de juiste plek.

In de rouwadvertentie staat tegen die achtergrond een veelzeggende tekst bij Hjalmar.

‘’Niemand kende zijn strijd en het stille verdriet van het willen en niet kunnen.’’

Als blauw-witte familie hopen we onze Chris (in actie op foto onder) de komende tijd de warmte van een hechte vereniging en een nóg hechtere eerste elftal-selectie te geven. Chris is al geruime tijd doorgebroken als een geweldige speler en is daarnaast ook nog een geweldig mens. De spelers in de selectie waarderen zijn rol en persoonlijkheid vanaf de eerste dag.

Zijn moeder Corrine is wekelijks langs de lijn te vinden en is samen met vriendin Larissa zijn allergrootste supporter. Maar op afstand was ook vader Hjalmar altijd trots en dat zal hij ongetwijfeld altijd blijven.

Onze gedachten gaan ook uit naar ‘oma’ Loes van Eijk en de verdere familie.

Ons eerste elftal zal zaterdag niet in actie komen.

Er is gelegenheid de familie te condoleren op vrijdag 1 april van 15.30 tot 16.00 uur in de aula van crematorium De Dijk, Hooge Zeedijk 100 te Maassluis.

Het afscheid zal in besloten kring plaatsvinden.

Dat is nog eens een geweldige actie! VDL heeft een splinternieuwe club van 50 en als je daar nu lid van wordt krijg je je eigen stoel - met naam! - op onze tribune bij het hoofdveld. Voor 50 euro ben je lid van de club van 50 en dat kan een prachtige tribune opleveren voor jouw club VDL. 

René Verhagen, voormalig topscorer vele jaren lang in onze hoofdmacht, tevens seizoenenlang trainer bij VDL en inmiddels hoofdsponsor, heeft dit weekeinde de eerste twee stoelen gekocht en is zo lid geworden van de club van 50. Een prachtig voorbeeld voor iedere VDL'er!

Op het terras naast de hoofdtribune en pal voor het hoofdveld werd hem de eerste stoel symbolisch overhandigd. René is er trots op om iets te terug te doen voor de club waar hij zijn hele loopbaan, van de jeugd tot de laatste meters in het eerste elftal, het blauw-witte shirt heeft gedragen.

Wil jij met je stoel ook een mooie plek krijgen en met je lidmaatschap 3 seizoenen lang je club geweldig steunen? Klik dan op de link hieronder en zorg dat je er op tijd bij bent. Want er is uiteraard een gelimiteerd aantal stoelen op de tribune.

https://www.actielink.nl/vdlmaassluis/

Je hebt een derby en daar hoort best was gekkigheid bij. Maar in ons naburige dorp Maasland dachten de MVV’27-supporters dat ze VDL-doelman Kemal Fakili een beetje gek konden maken met een paar fakkels en alle wc-rollen van de Albert Heijn aan de Huis Te Veldelaan. Kemal hield keurig de nul uit tegen MVV'27: 0-0.

Tja, die opgewonden fans van MVV weten natuurlijk niet dat Kemal de hel van het Ataturk-stadion en het Ali Sami Yen Spor-stadion gewend is, waar zijn club Galatasaray wedstrijden op leven en dood afwerkt tegen de grootste rivalen. Dan zijn een paar wc-rolletjes en een rooie rookbom kinderspel. 

Sterker het inspireerde Kemal alleen maar om tegen de MVV’ers een van zijn beste partijen van dit seizoen te spelen. En dat deed hij samen met de verdedigend ijzersterke Mustafa Kaya, die ook al 100 x de hel van Fener in het Sukru Saracoglu-stadion heeft meegemaakt. Onze routinier knipperde niet eens met zijn ogen als hij achterin een klusje moest opknappen in deze derby.

Poeljes een versterking 

Wat ook mooi was is dat daar achterin nog aardige VDL’er rondliep. Michael Poeljes kwam VDL in de winterstop versterken en een versterking is hij zeker. Poeljes kan je ook wel om een boodschap sturen in een beetje verhitte derby. Die denkt op zulke momenten: ‘nou, laat allemaal maar zien wat je kan, ik ben er niet van onder de indruk…’

Dat is precies de mentaliteit die VDL-trainer Henk Salari graag ziet in zijn selectie, die verder best wat jonge jongens telt. Salari kon ook nog eens niet in de basis beginnen met een van zijn beste spelbepalers, Chris van Eijk, omdat die net een paar weken vakantie achter de rug had.

Fred van Maaswaal vol routine

En als je in een derby dan toch wat olie op het vuur wil gooien, moet je dat als MVV zijnde niet doen bij iemand die beter dan wie ook het sfeertje van een derby kent. Fred van Maaswaal heeft zowel de kleedkamer van MVV gekend in zijn carriere als die van VDL. Dus om onze Fred – ja hij is nu weer van ons – nou een beetje op te naaien of hard aan te pakken is natuurlijk niet zo’n goed idee. Oud-speler Hakan Copur, die als MVV’er langs de kant stond maar vroeger ook nog in het blauw-wit van VDL uitkwam, maakte een slechte beurt bij zijn vroegere club door spelers van MVV op te roepen tot harder spel.

Rood voor trainer en speler MVV'27 

De routine en klasse van Fred kwam aardig tot uiting in de wedstrijd. Aan het eind van de rit kwam hij ongeschonden uit de strijd en was bij de tegenstander de oververhitte coach Marcel van Wieren en een wisselspeler met rood weggestuurd. Die kwamen als dolle stieren het veld in bij een opstootje na de zoveelste aanslag op de benen van Fred.

Briljante jonge scheidsrechter 

Scheidsrechter Yoran Pekaar (begin 20 nog! en hierboven op de foto van de WOS) liet zien waarom hij als een groot talent in het amateurvoetbal wordt beschouwd. Pekaar bleef de rust zelve, oordeelde keurig naar wat hij zelf had gezien en liet zich niet meeslepen in de dramatiek van een dorpse derby. Zoals hij het hoofd koel hield, daar kunnen heel wat oudere arbiters nog wat van leren.

En als je zo'n derby dan toch een beetje een bijzondere wedstrijd wil noemen dan moet je het Europese principe hanteren. In de uitwedstrijd een gelijkspel is dan een prima resultaat. Kan er thuis een mooi resultaat worden geboekt...

En als je zo'n derby dan toch een beetje een bijzondere wedstrijd wil noemen dan moet je het Europese principe hanteren. In de uitwedstrijd een gelijkspel is dan een prima resultaat. Kan er thuis een mooi resultaat worden geboekt...

 ‘Een voorbeeld als vader en vrijwilliger in onze vereniging’  

Met groot verdriet moeten wij bekend maken dat is overleden de geweldige man en vader Arthur Beekenkamp (51), die tevens een briljante elftalleider en super-vrijwilliger was binnen onze voetbalvereniging VDL.

 Arthur was de geliefde echtgenoot van Petra en vader van onze jeugdspeler Dustin en van de twee dochters Elaine en Manouk.

 Nu telt onze vereniging veel vrijwilligers en veel geliefde mensen. Maar er is een reden waarom Arthur een man is die het verdient om op deze plek, een paar dagen na zijn overlijden, nog de schijnwerpers verdient. Sommige mensen zijn onopvallend opvallend. Of andersom, zo u wilt.

Arthur was een man wars van aandacht, maar die wel altijd een glimlach op het gelaat had en loyaal was in alles wat hij deed voor anderen en voor onze club. Voor het team waarin zijn zoon Dustin speelt, voor zijn dochters en voor zijn complete gezin met Petra als warm hart van dit gezin.

Toen hij jaren geleden bij onze vereniging kwam met Dustin was hij van meet af aan betrokken. Niet zomaar een vader die langs de lijn kritiek leverde of louter toekeek, nee hij wilde wat doen. Hij zorgde seizoenen lang voor een goede begeleiding van alle jongens, was een baken van rust en had een goed stel hersens waarmee hij creatief oplossingen vond voor kleine en grote probleempjes. Zulke vrijwilligers vormen in alle stilte de olie waardoor vele radertjes draaien.

VRIENDENELFTAL 7 TEGEN 7

Tegelijkertijd hield hij van gezelligheid en pret. Arthur zocht een stukje ontspanning op vrijdagavond bij het 7 tegen7 voetbal met een vaste club ‘zomeravond-voetballers’, die zelfs in de winter aan zomeravondvoetbal deden… Die mannen waren ook zijn voetbalvrienden, die op het moment dat hij ziek werd ook een boottocht organiseerden op vrijdagavond. Een best wel historisch boottripje werd dat, met tal van bootjes en waarbij niet iedereen helemaal droog en nuchter huiswaarts keerde in het donker. Maar dat avondje verdiende Arthur in de ogen van al zijn vrienden dubbel en dwars.

Gesteund door alles en iedereen, maar bovenal door zijn Petra, ging hij de afgelopen jaren een zwaar traject in nadat een ernstige ziekte bij hem was vastgesteld. Daarin was grote bewondering voor zijn moed en incasseringsvermogen. Een loodzware tijd voor hem zelf, maar ook voor zijn hele gezin.

Zweven tussen hoop en vrees is het zwaarste wat er is. Arthur bleek een strijder, een heel dappere strijder. Eentje die er voor zijn gezin wilde blijven, maar twee weken geleden kwam de boodschap van doktoren dat hij uitbehandeld was. Vrijdag bleek hij in zijn slaap nog vrij plotseling te zijn overleden, zo moest Petra bekend maken.

Arthur was in zijn werkzame leven een kundig projectleider met het wereldwijd opererende bedrijf Hochtief, dat de allergrootste infrastructuur-projecten aanlegde van Australië tot Zuid-Amerika en in Europa. Voor zijn werk verbleven de Beekenkampjes ooit lange tijd op Sint Maarten, een plek die ze twee jaar geleden nog bezochten. Daar is ook de foto genomen van het gezin, recht voor het huis waarin zij destijds woonden.

Arthur was een beer van een vent, een kerel die onverslaanbaar leek en zowel mentaal als fysiek altijd sterk oogde. Als vader en als vrijwilliger mag hij een voorbeeld zijn voor velen. Elaine, Manouk en Dustin mogen hun hele leven trots zijn op zo’n vader.

'ALTIJD FIJN GEHAD BIJ VDL'

We sluiten af met de mooie woorden van Petra die ons dit weekeinde vertelde dat Arthur ,,het altijd zo fijn heeft gehad bij VDL en het fantastisch vond om leider te zijn van het team waarin Dustin voetbalde. Ook al die vrijdagavonden waarop hij zelf voetbalde met zijn voetbalmaatjes van 7 tegen 7 vond hij schitterend.’’

En laten we zijn enorme inzet niet vergeten bij alle grote Robin van Persie toernooien op ons complex. Dagenlang liep hij als vrijwilliger de benen uit zijn lijf. Een selfie met Robin van Persie leidde nog tot grote hilariteit, omdat vervolgens meer dan 100 man op de foto wilden… Niet met Robin maar met Arthur!!!

Zaterdagmiddag speelde het elftal van Dustin (zie foto onder) met rouwbanden om en werd heel respectvol voor de aftrap van de wedstrijd tegen Concordia een minuut stilte gehouden. Alle spelers leven mee met hun ploeggenoot Dustin en met zijn zussen en moeder, omdat iedereen in het elftal weet waar Arthur voor stond.

De familie laat weten dat Artur thuis is, waar het gezin de laatste dagen afscheid van hem kan nemen.

,,Afscheid van onze fantastische man en vader. Met zijn humor en vrolijke blik op het leven laat hij een enorme leegte achter. Fijn om te weten dat jullie aan ons denken’’, laten Petra, Elaine, Manouk en Dustin weten.

Lieve familie Beekenkamp, andersom laten wij jullie weten dat de hele vereniging VDL aan jullie denkt en achter jullie staat. We leven met jullie mee en zijn trots dat wij met z’n allen Arthur zoveel jaren in ons midden hebben mogen hebben.

Schiedamse coach gaat tiende seizoen in bij Maassluise club

VDL is er trots op dat trainer-coach Dennis de Vette andermaal een jaar langer verbonden blijft aan onze club. De geboren Schiedammer, die een groot deel van zijn actieve carrière voor Vlaardingse clubs uitkwam maar toch echt uit Schiedam komt en daar weer woont, gaat zijn tiende seizoen in bij onze blauw-witte vereniging.

Dat zegt iets over zijn loyaliteit, maar ook over het feit dat Dennis zich thuis voelt in een warme, sociale omgeving. Want in de vereniging VDL kan hij door het werken met de selectie niet alleen zijn sportieve ambities kwijt, maar heeft hij zowel binnen de begeleidingsstaf als onder de vele spelers die hem op handen dragen, ook een enorme waardering gekregen.

Andersom verstaat Dennis de kunst om ook spelers een goed gevoel te geven. De voormalige verdediger van onder meer SVV en VFC is empathisch, heeft verstand van voetbal en heeft oog voor de mens achter de voetballer.

Dennis heeft in al die seizoenen heel wat spelers voorbij zien komen, maar een mooi moment van afgelopen zaterdag onderstreept eigenlijk de bovenstaande zinnen. ,,Ik kwam zaterdag de kantine binnen en daar zag ik opeens na een paar jaar Stefan Stad weer. Die was echt lang niet bij de club geweest. Een jongen die ooit bij mij in het tweede kwam spelen en die volgens sommigen niet altijd de makkelijkste was. Maar ik bouwde juist een geweldige band op met hem. Toen hij me weer zag in de kantine, stapte hij direct op mij af en volgde een warme omhelzing. Als een speler zo reageert, zegt mij dat veel.’’

Diezelfde warmte stralen ook mannen als John Bekker, Melvin Louwen, Mustafa Kaya, Ruud Bos, Bas van Altena en andere spelers uit naar hem. En andersom.

Dennis: ,,Het is zo mooi dat we met elkaar zoveel mooie dingen hebben beleefd. Alles hebben we met elkaar bereikt. Vanuit een bepaalde visie is er gepresteerd en wat ik zo mooi vind is dat we het voor 85 procent met echte VDL-jongens hebben gedaan.’’

AANBIEDINGEN ANDERE CLUBS

Voor zo’n trainer staan ook andere clubs in de rij. En het was misschien al de vierde keer dat zijn oude vereniging VFC in september bij hem aanklopte. De Vlaardingse club deed hem een aardige aanbieding en heel even twijfelde de rechterhand van hoofdtrainer Henk Salari. ,,Er sprak waardering uit die aanbieding, ze toonden met hun selectie ook ambitie, maar uiteindelijk heb ik er voor gekozen om bij VDL te blijven. Omdat deze club met de mensen in alle opzichten het beste bij mij past. Hier heb ik het naar mijn zin.’’

Dennis legt uit dat VDL voor hem meer is dan een plek waar hij zijn wedstrijden coacht of trainingen geeft. ,,Het gaat ook om het sociale. Voetbal is je uitlaatklep. Dat ga je heel erg beseffen tijdens zo’n coronapandemie. Het is allemaal niet zo ingewikkeld of moeilijk. Na een wedstrijd staan wij met de staf en wat spelers even in de massageruimte bij Henny Brinkman. Dat is een uniek moment van de week en dat sociale, die verbondenheid met elkaar, is wat ik enorm miste tijdens de lockdownmaanden. Het is een vorm van gezelligheid met elkaar die het zo mooi maakt bij een club.’’

BAND MET SALARI

Daar komt bij dat zijn samenwerking met coach Henk Salari ook geweldig is. De oud-profvoetballer laat Dennis in zijn waarde en dat wordt op prijs gesteld. ,,Ik ben er niet om de pionnen neer te zetten. Henk geeft vaak een deel van de groep of training aan mij, bij een wedstrijdbespreking krijg ik ook de gelegenheid dingen in te brengen.’’

Ze hebben allebei een vergelijkbaar karakter. Salari noch De Vette heeft de drang om op de voorgrond te treden. Ze observeren goed maar trappen wel op het juiste moment op het gaspedaal of de rem in een groep.

Dennis glimlacht en zegt dat wel te herkennen. ,,Ja, wij zitten niet zo op publiciteit te azen. We hechten waarde aan een goede sfeer en fijn omgaan met de spelersgroep en de staf.’’

Op de vraag of ze een lange historie hebben, komt Dennis met een opmerkelijke onthulling. ,,Ja, eigenlijk hebben we dezelfde roots. We komen allebei uit Schiedam en hebben elkaar leren kennen bij SVV.’’

 WIM JANSEN

,,Ik werd als jeugdspeler op een open dag van de toenmalige profclub SVV uitgekozen door Wim Jansen, die technisch directeur en trainer was. Wim Jansen was nog 1 jaar mijn trainer en ik heb drie jaar daar gespeeld, toen ik naar Sparta ging. Later keerde ik in de A-junioren terug bij SVV en toen liet Henk Salari, die inmiddels trainer was van SVV  mij debuteren in het eerste elftal. Speelde ik achterin samen met Herman Zoetmulder. Dat was in 1997 geloof ik.’’

Salari vroeg Dennis daarna nog enkele keren om bij andere ploegen, waar hij trainer werd, te komen voetballen. De verdediger bleef in de Waterweg-regio, maar nu zijn ze al vijf seizoenen samen als coaches bij VDL en dat gaat formidabel.

Saillant detail is dat ze sinds vier jaar ook nog eens dicht bij elkaar wonen. Dennis, lachend: ,,Ja, het komt vaak genoeg voor dat Henk en ik achter elkaar naar huis rijden, de laatste 300 meter gaat de een de hoek om naar zijn eigen huis en de ander rechtdoor, haha.’’

Inmiddels heeft Dennis, die getrouwd is met Sandy, ook een dochter (zie foto onder) die voetbalt en voor haar maakt hij ook graag tijd vrij. ,,Ze voetbalt bij Kethel Spaland omdat dit dicht in de buurt is voor haar. Ik geniet er ook van om tijd met haar door te brengen.’’