NIEUWSARCHIEF

VDL-aanvaller Senna Penning (midden tussen nr 2 en 22) is uitgeroepen tot de Verhagen / Solutions Man van de Wedstrijd tegen Kethel Spaland. De pas 17-jarige speler nam uit bij de Schiedammers niet alleen de eerste goal voor zijn rekening (al heel snel), maar hij speelde in zijn totaliteit een puike partij.

Senna stapte 13 jaar terug als mini-F speler bij VDL binnen en viel al heel snel op door zijn handige dribbels en liefde voor de bal. Dag en nacht voetbalde hij op het grasveldje achter zijn huis en op straat, naast alle trainingen bij zijn club. Gewoon een echte liefhebber, die fluitend alle jeugdselecties doorliep.

VDL is trots dat zulke jongens nog doorbreken in een eerste elftal. Met Senna lijkt dat volop te gebeuren. Hij is een fijne jongen in de groep, wordt gewaardeerd door de oudere spelers en krijgt het vertrouwen van zowel zijn medespelers als de complete trainersstaf.

De volgende fase gaat nu natuurlijk aanbreken. In het begin is alles nieuw, maar straks gaan tegenstanders hem kennen. Voor de ontwikkeling van Senna alleen maar goed.

Een sponsor als René Verhagen, die zelf ook als jeugdspeler doorbrak en jarenlang in het eerste elftal zou gaan spelen, vindt de doorbraak van dit soort talenten het mooiste bij zijn club. De hele staf van VDL koos Senna tegen Kethel Spaland dan ook met plezier uit tot man van de wedstrijd.

VDL , dat uit eerbied voor het overleden erelid Gijs Brinkman met rouwbanden speelde, verdiende in Schiedam een dikke overwinning, maar ondanks de goals van Senna en Tygo mocht niet de volle buit mee naar Maassluis. De blauw-witten hadden recht op twee strafschoppen nog, maar kregen die niet. Alles bij elkaar was het een veel sterker optreden dan in de weken ervoor en dat is goed voor de moraal van VDL 1. Op naar meer mannen!

En Senna (met nummer 21 juichend op de foto samen met Kees Ketting en Tygo), ga zo door. De club is trots op je!

MAASSLUIS Voetbaltrainer Henk Salari (links op de foto) gaat aan het eind van dit seizoen een punt zetten achter vijf mooie jaren bij VDL in Maassluis. De in het amateurvoetbal ervaren coach stopt mogelijk helemaal met het trainersvak, maar wil de definitieve beslissing daarover pas later nemen.

Salari, geboren en getogen in Schiedam, wordt in maart 63 jaar en staat al decennia lang in de dug-out en enkele keren per week in weer en wind op het trainingsveld. Daarnaast is hij als zelfstandig steigerbouwer elke dag in de bouwwereld met zware arbeid bezig. Dat gaat niet in je koude kleren zitten, al is Salari geen klager. Tussen de bedrijven door liet hij in zijn VDL-periode ook nog even een nieuwe knie plaatsen en was hij na een ingrijpende operatie weer heel snel op het veld terug.

,,Ik moet gaan nadenken of ik straks nog verder wil. Voetbal is mijn grootste hobby en het is geweldig om met zo’n spelersgroep bezig te zijn. Maar ik heb het nu wel heel veel jaren gedaan. Ik ben altijd lang bij clubs gebleven en heb nu ook bij VDL straks vijf seizoenen erop zitten. Dan is het ook weer mooi geweest en door het vroeg aan te geven geef ik de club de ruimte om een opvolger te vinden’’, zegt de oud-prof. 

Ja, VDL heeft toevallig dit seizoen een moeizame start, maar dat staat los van zijn besluit om de groep en het bestuur zo begin november mede te delen dat hij niet een zesde seizoen aan zijn verblijf wil plakken. ,,VDL heeft wel eens vaker een moeilijke start gekend en dat trokken we ook weer recht. Dit is gewoon een club met hele fijne mensen en ik prijs me gelukkig dat ik met een fijne en heel loyale staf al die tijd heb mogen werken. En met deze mannen gaan we dit seizoen nog fijn door.’’

Verjonging

De Maassluise club heeft in de selectie een flinke verjonging moeten doorvoeren omdat een aantal sterkhouders en ervaren spelers op een leeftijd is gekomen dat ze een punt moesten zetten achter voetballen in een eerste elftal. Het kost vanzelfsprekend tijd om de jeugd – de 17-jarige Senna Penning scoorde afgelopen zaterdag als basisspeler al na 1 minuut in de derby tegen Kethel Spaland – ervaring op te laten doen. Sommigen vinden snel hun draai, anderen hebben nog even tijd nodig.

VDL-voorzitter Ilja Groen vindt het vroege besluit van Salari jammer, maar hij rekent op de sterke mentaliteit van zowel de coach als de spelersgroep en zag dat zaterdag al terug bij zijn blauw-witten tegen de mannen uit Kethel.

‘EEN KEIHARDE LINKSBUITEN EN EEN GEWELDIGE CLUBMAN’

Er ging een schok door de hele blauw-witte VDL-familie. “Gijs Brinkman overleden’’, was de mededeling die deze schokgolf veroorzaakte. Gijs, 84 jaar, vader van de oud-VDL-spelers Henny en William.

 ‘Onze' Gijs ook. Want ook al is hij in de eerste plaats een leven lang de liefhebbende en trotse vader van deze twee VDL’ers geweest, een fijne opa voor zijn kleinkinderen en tot 2013 ook een zorgzame echtgenoot voor zijn vrouw Annie, Gijs was ook een beetje de man die werkelijk iedereen heeft meegemaakt bij de club.

Gijs hoorde bij het meubilair van de vereniging. En dat zeggen we met respect en waardering. Als je bij het meubilair hoort, dan ben je niet weg te denken uit een ruimte. Zeg nu eerlijk, hij was toch ook niet weg te denken binnen onze club en langs de lijn.

 Natuurlijk, toen Henny en William nog voetbalden, miste hij geen minuut en kon je hem uittekenen op het hoekje bij de cornervlag voor de kantine. Maar ook toen de twee zonen stopten bleef hij op dat kruispunt van alle velden staan. Zet een elftal in een blauw shirt en een witte korte broek, de clubkleuren van VDL, en Gijs keek ernaar. Al bleef hij stiekem het meest trots op de prestaties van het eerste elftal. 

 EIGEN CARRIERE

Dat is niet zo verwonderlijk. Gijs (4e van links op de foto onder) was zelf een begenadigde voetballer. Als jonge jongen knalde hij al door naar het eerste elftal van VDL, dat destijds op hoog niveau speelde. Hij maakte deel uit van een gouden lichting die jarenlang tot in de wijde omtrek de sterren van de hemel speelde in de top van de amateurs.

Toen we deze week aan Wim Tuit, oud-speler en voorzitter van de Stichting Vrienden van VDL vroegen of hij Gijs als speler nog eens wilde beschrijven, sprak hij met bewondering: ‘Een keiharde linksbuiten. Eentje met een geweldige mentaliteit, die een enorm schot had en op een ongelooflijke manier de duels kon ingaan’.

Wim Tuit smaakte het genoegen om zelf nog even met Gijs in het eerste elftal te mogen spelen. Het was in de herfst van Gijs’ lange loopbaan bij ons vlaggenschip. Gijs speelde met mannen als Kees Koudijzer, Aad van der Stelt, Frans Rieken, Leo van der Maarel en Gommert van Ast. Als je naar de elftalfoto kijkt uit die tijd valt meteen de fysiek van Gijs op. Bovenbenen met spierbundels als stalen kabels, brede schouders en de kop van een winnaar.

 Gijs was ook liefhebber. Toen de periode als topspeler in het amateurvoetbal voorbij was, balde hij nog jarenlang op zondagochtend met een vriendenploeg. Na afloop een biertje, een gerold sigaretje en een potje klaverjassen. VDL was zijn tweede huis. En als je goed keek kon je jarenlang zien dat zijn vrouw Annie daar ook thuis was, want die stond weer als vrijwilligster achter de bar in de kantine.

Als clubman was hij nauw betrokken bij alles wat er gebeurde. Van de jongste jeugd tot het eerste elftal was hij op de hoogte. Met loterijen ondersteunde hij de jeugd en in zijn rol als bestuurder dacht hij mee met de club. 

WARME VADER

Maar bovenal, zoals we in het begin van dit verhaal vertelden, was hij de warme vader van Henny en William. Een kind, zeggen ze, is het product van zijn opvoeding. En dus zegt het veel over de wijze waarop Gijs en zijn vrouw Annie hun zonen in de wereld hebben gezet. Henny en William zijn de meest loyale, gezellige en lieve VDL’ers die er rondlopen bij de club.

Allebei hebben ze als mens van Gijs en Annie een ‘gouden’ hart meegekregen. Dat hart is nog altijd zichtbaar. De vriendelijkheid zelve voor iedereen. Warm en open. Sociaal en loyaal. Trots op hun ouders, trots op het stukje VDL in hun leven dat ze van vooral Gijs hebben meegekregen. En daardoor net als ‘onze’ Gijs uitgegroeid tot echte clubmensen.

Mannen, namens de hele vereniging VDL, willen we graag vertellen hoeveel jullie vader voor de club, voor de jeugd, maar ook voor de gemeenschap van Maassluis, heeft betekend. Jullie vader Gijs is zijn gewicht in goud waard geweest. 

Ja, in zijn laatste jaren werd Gijs in zijn denkwereld door mist omgeven,

maar de vele mooie jaren daarvoor zien we als zijn leven.

Lieve Gijs, vanuit de boezem van jouw club wensen we je nu de rust,

denkbeeldig onder een blauw-witte deken,

met deze laatste bal als mooiste teken.

AFSCHEID VRIJDAG 28 OKTOBER 

Het afscheid van Gijs heeft plaats op vrijdag 28 oktober om 15.30 uur in de aula van crematorium De Dijk, Hooge Zeedijk 100 te Maassluis.

Na de plechtigheid is er gelegenheid tot condoleren voor famillie, kennissen en VDL’ers.