‘Niet fair? Ik vond het ver genoeg…’
Met droefheid heeft het bestuur van VDL kennis genomen van het overlijden van oud-speler en gezelligheidsmens in onze vereniging Leo van Leeuwen (83), echtgenoot van Ria en naast vader van twee dochters ook van de bij ons bekende Edwin en Gerben van Leeuwen.
Soms hoef je alleen maar naar het gezicht of de foto van iemand te kijken om te weten dat je met een fijn en gezellig mens te maken hebt. Dat wisten ze binnen de vereniging ook meteen toen Leo decennia terug vanuit Den Haag neerstreek in Maassluis en zich nestelde in een van de gezelligheidselftallen van de zondagafdeling van VDL.
Hij voetbalde er met oud-eerste elftalspelers, die hem er graag in hun midden hadden. Leo was een beetje de Wim Suurbier van het zondagvoetbal. Als vleugelverdediger liet hij weinig tegenstanders passeren en als het toch een keer dreigde te gebeuren, kegelde Leo ze zonder met zijn ogen te knipperen keihard over de zijlijn. Als de tegenstander van VOC, een wat deftigere vereniging uit het Rotterdamse, dan zich beklaagde met de woorden ‘’Dat is niet fair’’, antwoordde Leo in onvervalst Haags: ‘Nou, ik vind het ver genoeg…’
'Moet ik dan alles alleen doen?'
Twee helften lang gaf hij alles. Het gros van zijn medespelers blijft zich zijn standaardopmerking herinneren die hij altijd bezigde na weer een stevige tackle om een schot te blokken: ‘Jongens, moet ik dan alles alleen doen???’’
Maar in de derde helft beloonden ze hem rijkelijk. En Leo liet zich dan ook graag belonen. Hij genoot van de kleedkamer, genoot van de verhalen en van de ‘versnaperingen’, waarbij hij zelf ook gul was. Sociaal als hij was kwam hij dan bij nagenoeg al zijn ploegmaten op een doordeweekse avond ook nog de belastingformulieren invullen. Want daar was hij toch verrekt handig en snel in.
Gezellig en snel. Twee begrippen die kennelijk in de genen zitten, want dat heeft hij ook overgedragen aan zijn zonen. Edwin en Gerben houden ook wel van de derde helft in het leven.
Veel betekend voor vereniging
Het is geen toeval dat we de twee broers hier noemen. Indirect heeft Leo van Leeuwen veel meer betekend voor de vereniging VDL dan het gros van de leden zich ooit heeft kunnen realiseren. Op een dag stapte immer ook Edwin een kleedkamer van VDL binnen. Anders dan zijn vader, die bij weer en wind ploeterde over de velden in de hele regio, voetbalde Edwin alleen mee als de temperatuur boven de 20 graden was en de zon scheen. Ging het in de rust regenen, dan voetbalde hij de tweede helft het liefst met een paraplu!
Maar met enige trots zag Leo hoe zijn zonen maatschappelijk aan de weg timmerden en hoe het bedrijf UNIT4, waar Edwin als CFO een grote rol had in de explosieve groei van het softwarebedrijf, voor jaren hoofdsponsor werd van VDL.
Het was een gouden tijd, waarin het Algemeen Dagblad tot groot vermaak van Leo over zijn zoon schreef: ‘VDL heeft zijn eigen Abramovich’. Gerben werd subsponsor met zijn eigen bedrijf en zo hadden de Van Leeuwens met elkaar een prachtig aandeel in de groei en uitbreiding van de vereniging.
Trots
Het liefst kwam Leo op zijn sportfiets in het weekeinde in de latere jaren naar het sportcomplex om kleinzoon Leonard (vernoemd naar hem) in actie te zien. Drie generaties in de blauw-witte kleuren en met nog meer trots poseerde hij in die periode bij de sponsor- en shirtpresentaties voor een nieuw seizoen.
De moraal van het verhaal: Zonder Leo zouden we vandaag niet zijn waar we nu zijn met onze vereniging VDL.
Maar het past allemaal prachtig in het sociaal-maatschappelijke karakter van onze voetbalclub. De mens, met Leo voorop, paste bij sociale kant van onze vereniging. De warmte van deze man werd gekoesterd, de gezelligheid alom gewaardeerd en zijn inzet door een ieder geprezen.
Leo, we zijn er met z’n allen trots op dat je jarenlang in ons midden bent geweest, dat je VDL als een sportief thuis hebt gezien en blijven je voor altijd dankbaar.
Wij wensen de familie veel sterkte met het verwerken van het verlies.
Leo is overgebracht naar Uitvaartcentrum “West”, Houtsnipstraat 4 te Maassluis, alwaar geen bezoek.
De begrafenis van Leo zal in besloten kring plaatsvinden.
Mensen die Leo persoonlijk gekend hebben zijn welkom voor een samenzijn op zaterdag 22 juli van 15.30 uur tot 17.00 uur in restaurant De Ridderhof, Sportlaan 2 te Maassluis.
Correspondentieadres: Uitvaartverzorging Van der Pol T.a.v. familie Van Leeuwen Houtsnipstraat 4 3145 LA Maassluis
