Hans Luttikhuis werd in mei van dit jaar uitgeroepen tot vrijwilliger van het jaar bij onze club. Lees hier zijn mooie bespiegeling op het plezier dat hij beleeft aan het mooie verenigingsleven. Misschien krijgt u er dezelfde energie van als deze sympathieke ‘vijftiger’.
[caption id="attachment_3677" align="aligncenter" width="640"]
Hans in mei van dit jaar als stralend middelpunt tussen 'zijn' mannen[/caption]
Beste allemaal,
Ik wilde nog wat toevoegen aan de keuze van het bestuur om mij als “vrijwilliger van het jaar” te maken .
Allereerst ben ik natuurlijk trots dat de keuze op mij gevallen was . Daar is denk ik niks mis mee want ik ben al 46 jaar lid en heb al jaren het één en ander gedaan voor de club.
Ik wil wel de nadruk leggen op …we doen het met zijn allen of je moet het met zijn allen doen. Klinkt cliché , maar het is nu eenmaal zo.
Mijn geluk en dat voor de club is dat ik om half 4 al bij mijn werkgever klaar ben en nog zoveel tijd over heb om die dingen te doen wat ik leuk vind. Sterker nog dat ik vind dat iets gebeuren moet en de verantwoordelijkheid pak. Je moet je niet schuldig voelen als je denkt of vindt dat je te weinig doet voor de club. Echt niet doen..!
Respect voor degene die zich in allerlei bochten wringt …. De flexibiliteit , om dan alsnog vrijwilligerswerk te gaan doen is van een ieder anders .
[caption id="attachment_3673" align="aligncenter" width="640"]
Hans Lut op de bank als teammanager bij het eerste[/caption]
Er zijn zoveel mensen die pas om 18.00 of later thuis zijn en 2 of 3 kinderen hebben om op te voeden . Ik weet het als geen ander , want ik heb ook 2 kinderen groot gebracht en gezien dat mamma’s en pappa’s moeten “toveren” om alles op tijd eten te geven, naar de club moeten brengen en op tijd weer op bed te krijgen.
Laat staan deze werken en zelf ook een beetje willen sporten. Chapeau..!!!
Mensen , doe wat je kan en verontschuldig je niet. Wel moeten leden zich schuldig voelen als ze alléén maar commentaar geven. Nou moet ik zeggen dat ik dat bij een vereniging als VDL gelukkig bijna niet hoor.
Kijk wat je kunt doen en zeg niet dat kan ik niet dus ..
Bijvoorbeeld fluiten bij de jeugd..
Als je bij de E en F fluit , hoef je bijna niet te fluiten. Hoogstens een spelertje/ speelstertje een aai over de bol te geven en deze te troosten. Deze kinderen zijn nog zo eerlijk en onschuldig dat ze echt wel weten wat er speelt.
Dus géén verontschuldiging van ik kan het niet…. Gewoon doen en ervaar het als fantastisch, zoals ik het altijd beleef. Het maakt mij blij als ik zaterdag nieuwe moedertjes van de kinderen achter de bar zie staan . Natuurlijk ook die al wat langer bij de club zijn.
‘Mijn cluppie’ – en dus ook UW cluppie - draait niet zomaar..
[caption id="attachment_3675" align="aligncenter" width="640"]
Hans met trainer Arwin en elftalleider Jan Bekker[/caption]
Ik voelde mij destijds zeer “opgelaten” toen ik het podium op moest om te worden gehuldigd als vrijwilliger van het jaar. Des te prettiger toen de selectie zich achter mij schaarde en weet wat ik allemaal kan en misschien nog belangrijker mag doen en leuk vind.
Later hoop ik dat ze hetzelfde voor de club kunnen betekenen …al is het er maar 1 !
Met dit verhaal zou ik graag iedereen willen bereiken die nog twijfelt of hij bij onze vereniging ook iets wil gaan doen. En die net zoals vele anderen het VDL clubgevoel krijgt en besluit iets te gaan doen. We worden groter en groter en zullen alle zeilen bij moeten zetten.
Nogmaals kijk niet naar mij , maar kijk naar jezelf .
Of je iets kunt doen !!
Groet, Hans Lut
