Een sterk mens is heengegaan.
Kijk hem staan daar nog. Onderaan de Mont Ventoux. Al zijn dierbaren dicht om hem heen. Zoals hij het fijn vond. Dochter Kaylee aan zijn zijde, zijn grote liefde Miranda pal voor hem, moeder Carla daar weer naast. En pal naast Kaylee zijn broer en vriend voor het leven Marc.
[caption id="attachment_5239" align="aligncenter" width="640"]
Ray, middelste rij in het midden in wit t-shirt[/caption]
U denkt, zoon Rodney ontbreekt. Ja, op de foto misschien, maar Rodney was er in het hart van Ray wel bij die dag. Alleen fietste hij die zaterdag in September niet de berg op zoals alle anderen, maar scoorde hij voor VDL 1 tegen Kethel Spaland. Zoals zijn vader wilde en zoals hij Rodney dat in het blauw-witte shirt vaak voor zijn vader deed.
[caption id="attachment_5241" align="alignright" width="300"]
Ray afgelopen maand nog met zijn zoon Rodney, die door de trainer is uitgeroepen tot Man of the Match[/caption]
Voor een keer was de VDL-familie ook verdeeld over twee plekken in Europa. De ene helft stond te juichen voor ‘Rod’, de andere helft was daar op de Mont Ventoux. Versterkt met vrienden van Ray’s vroegere clubs Excelsior M en MSV’71.
TRANEN OP DE MONT VENTOUX
Op die Mont Ventoux vloeiden die zaterdag tranen.
Tranen van verdriet, van blijdschap maar vooral emotie.
En van innige vriendschap.
Dichterbij dan dit , zo voelde iedereen daar,
zul je in het leven nooit meer komen bij elkaar.
Naar boven knokken, fietsen, lopen, zwoegen, kruipen als het moest, om die reusachtige berg te beklimmen.
Voor SupportCasper. En voor Ray.
Ray, die het boegbeeld is geworden van SupportCasper omdat hij symbool stond voor de vechtlust van al die patiënten die net als hij geveld zijn door de nog niet te bestrijden ziekte van de alvleesklier.
[caption id="attachment_5247" align="alignright" width="208"]
Ray bleef met steun van medici alles proberen[/caption]
Ze zeggen dat Ray de strijd heeft verloren. Het is niet waar.
Ray heeft gewonnen. Ray is de grote inspiratie voor velen in het leven geworden.
En dat is een overwinning op zich.
'OPGEVEN IS GEEN OPTIE'
Met zijn vechtlust, zijn instelling en zijn mentaliteit heeft deze vader van twee prachtige kinderen al die duizenden patiënten met dezelfde ziekte iets meegegeven: zijn lijfspreuk ‘Opgeven is geen optie’.
Hé, stond dat ook niet op de medaille die iedereen daar op die Mont Ventoux van hem ontving?
[caption id="attachment_5245" align="alignright" width="300"]
kijk naar de tekst op de medaille[/caption]
Niet opgeven staat, in de ogen van Ray, voor alles in het leven. Het gold voor hem, maar het blijft in alle opzichten het motto voor het gezin, zijn moeder, zijn broer en al die vrienden en medepatiënten die hij achterlaat.
Op deze plek kunnen wij, als de familieclub die we met VDL zijn, slechts bewondering houden. Voor Ray en voor het mooie gezin. Voor Miranda, op wier schouders zoveel rust nu. Voor Kaylee, die met acties haar vader bleef steunen. Voor Rodney, die in het eerste elftal in de voetsporen van zijn grote voorbeeld - zijn pa - is getreden en bij onze club nu boezemvrienden heeft in de selectie die er dag en nacht voor hem zijn.
Niet iedereen begreep eind vorig jaar de boodschap toen we met VDL een paar keer een wedstrijd verloren en we op deze plek schreven dat soms andere dingen in het leven belangrijker zijn dan een voetbalpotje winnen of verliezen. Er speelde op de achtergrond zoveel meer. Het vriendenteam van VDL 1 leefde mee met hun kameraad ‘Rod’.
[caption id="attachment_5243" align="alignright" width="300"]
Emoties na de wedstrijd, trotse Ray omhelst zijn zoon[/caption]
Zoals alle vrienden van Ray en Miranda meeleefden op de Mont Ventoux.
De Mont Ventoux, die dankzij Ray voor eeuwig een beetje blauw-wit zal zijn.
Rust zacht, Ray.
Op het hoofdveld van VDL zal de selectie zaterdag voorafgaand aan de competitiewedstrijd tegen Lyra om even voor half drie ook een eerbetoon houden aan Ray Remmerswaal. Vrienden en familie zijn daarbij welkom.
