Geboren op de 11e juli 1925, heengegaan op de 11e januari 2018.
Met trots zullen vele VDL’ers mogen zeggen dat ze Bram hebben gekend. Andersom heeft Bram nog veel meer VDL’ers gekend in zijn leven. Ga maar na, als je begin jaren dertig al rondloopt bij de club.
Op de nieuwjaarsreceptie van onze vereniging mochten we hem, ondanks het feit dat hij fysiek niet aanwezig kon zijn, huldigen voor zijn 80-jarig jubileum.
Bram was er de voorbije maanden en weken al vol van. ,,Jongens, ik ben straks 80 jaar lid!’’ En dan gaf hij de breedste glimlach met die vrolijke pretogen. Hij haalde het 90-jarig jubileum van de club, maar hij heeft ook het 100-jarig jubileumjaar nog gehaald. Bram, je krijgt postuum applaus van ons!
Alles wat hij de afgelopen jaren nog meemaakte bij de vereniging vond hij schitterend. De nieuwe kleedkamers? Alsof hij ze eigenhandig had gebouwd, zo koketteerde hij er mee. Het nieuwe pannaveld, dat hij samen met Tonny Vilhena, de kleinzoon van zijn eerder overleden broer, mocht openen? Bram vond het schitterend.
Het fonkelende complex was een schril contrast met de eerste decennia van de vereniging, die zeven jaar voor zijn geboorte werd opgericht. Bram was erbij toen de club nog op het Maassluise Stort voetbalde. Hij was er elftalleider, assistent terreinknecht bij een van de eerste terreinknechten van de club Leen Verhoef.
De omstandigheden waren minimaal, maar elke keer als VDL zich als club verbeterde, ook met de verhuizing naar ons huidige complex, was hij onvoorstelbaar trots.
Maar zo mogelijk nog trotser was hij op wat hij op de wereld zette en nu heeft achtergelaten. Een gezin met zes kinderen, waarvan de drie jongens Bram jr., Rien en Robert echte voetballers in het blauw-witte shirt werden. En twee van zijn schoonzonen, Cees van Eijck en Hans Boer, groeiden net als zijn eigen zoon Bram jr uit tot geweldige eerste elftalspelers.
Daar hield het nog niet op. Kleinzoon Marco werd net als zijn vader een superieure keeper, wiens talent hem nog naar Feyenoord zou brengen.
Zelf hield hij niet op met zijn vrijwilligerswerk. Dag en nacht was hij in touw voor de club. Als bestuurder, als elftalleider van het eerste, als man die het clubblad jarenlang drukte met een stencilmachine op de club. En altijd vrolijk, nooit chagrijnig.
Bram, die begon als wever bij de touwfabriek in Maassluis en later bij de PTT ging werken, was zijn hele leven een echte Maassluizer. Het gezin verhuisde in een cirkeltje van de Sandelijnstraat naar het Hoofd, naar de Jonkindstraat en vervolgens de Ostadestraat. Dichtbij de club, grijnsde Bram.
Het hoogtepunt voor Bram was misschien wel de huldiging bij zijn 75-jarig lidmaatschap. Tot zijn eigen verrassing stond daar opeens de complete familie. Sommigen na jaren terug op het oude nest. En hij vond het práchtig! ,,Jongens, jongens, wat is dit mooi’’, kraaide Bram.
Op zijn pak, bij het officiële afscheid, zitten de glimmende spelden van zijn 50-jarig en 75-jarig lidmaatschap fraai gespeld. De familie Morin weet precies hoe ‘pa’ het wilde. Hij gaat heen met een hart dat een heel leven blauw-wit is geweest. En warm heeft geklopt voor iedereen om hem heen.
Lieve Bram, namens alle VDL’ers, willen we zeggen:
Je was een geweldig mens.
Je was het zonnetje in ons huis
We zijn je dankbaar voor alle mooie jaren,
En trots op je inzet voor de club.
Rest In Peace.
Het bestuur van VDL wenst veel sterkte in deze tijd aan de hele familie Morin:
Marianne en Cees (Marco †)
Lenie en Nico† , Leon en Cynthia
Trudy en Hans, Valentine en Mascha†)
Bram en Silvia
Rien en Linda, Kelly en Tim
Robert en Nicolet, Ashley
CONDOLEANCE EN AFSCHEID
Er is gelegenheid tot condoleren op maandagavond 15 januari in rouwcentrum West.
Houtsnipstraat 4 te Maassluis.
Van 19.00 tot 20.00 uur.
De familie neemt op dinsdag 16 januari in besloten kring afscheid van Bram.
